Imię: Kitsune
Nazwisko: Tomohisa
Wiek: 16 lat
Wzrost: 170 cm
Waga: : 49 kg
Kolor oczu: bardzo ciemny brąz
Kolor włosów: rudy
Numer pokoju: 22b
Status: uczeń
Preferencje: uke
Lubi/nie lubi: Lubi mocną muzykę i poezję. Uwielbia słodycze. Nie lubi być w centrum zainteresowania, nie może zcierpieć ludzi nietolerancyjnych i zapatrzonych w siebie.
Rasa: zmiennokształtny
Charakterystyka:
Charakter:Kitsune to raczej cichy i emocjonalny chłopak. Może się wydawać że kocha samotność, ale tak naprawdę w głębi duszy pragnie kontaktu z innymi ludźmi. Jest wierny, opiekuńczy, uczuciowy i przyjacielski. łatwo go zranić. Wierzy w "prawdziwą miłość", romantyk i tyle. Zawsze chętnie wszystkim pomaga czy to w lekcjach, czy w sprawach uczuciowych. stara się wszystkich traktować równo i z szacunkiem, no chyba ze ktoś naprawdę zajdzie mu za skórę. Jest wegetarianinem, nie lubi zabijać nawet najmniejszych stworzonek. Tak, tak nawet robaczków.
Historia: Kitsune odziedziczył niezwykłe zdolności po mamie. Była ona jednak za bardzo spragniona normalnego życia, aby uświadomić i nauczyć czego trzeba swojego syna, chciała tylko ludzkiej rodziny, którą i tak zniszczył pracoholizm rodziców. Dlatego też babcia Kitsune postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Uważała że chłopak powinien sam decydować o rzeczach dotyczących bezpośrednio jego samego. Zaczęła, więc od małego uczyć wnuka o świecie magii w tajemnicy, co z resztą nie było trudne, bo rodzice i tak nie poświęcali większemu już dziecku wystarczającej uwagi. W wieku 5 lat zamieszkał z babcią, która przekazała mu wszystkie swoje mądrości istnienia. Mama i Tata odwiedzali go co weekend, jednak z czasem wizyty stawały się coraz rzadsze. Gdy miał 10 lat u babci wykryto raka, dowiedział sie o tym w późniejszym czasie od rodziców. Było to po jej śmierci , miał wtedy 14 lat i był kompletnie załamany. Najbliższa mu osoba na świecie umierała na jego rękach, pozostawiając po sobie najlepsze wspomnienia Kitsune i różową wstążeczkę... Przez niecałe 2 lata chorował na depresje, z której w miarę szybko wyszedł. Postanowił, że będzie żył tak aby tego nigdy nie żałować, dla babci. Dzięki jej śmierci stosunki w domu znacznie się poprawiły, mimo to chłopak obrał sobie za cel szkołę z internatem, ale nie jakąś pierwszą lepszą z brzegu. Wybrał szkołę, która była w stanie zapewnić rozwój rzeczywisty i w pewnym sensie odizolowanie. Namawianie mamy na ten pomysł zajęło trochę czasu, w końcu ustąpiła i oto jest uczniem tej niezwykłej szkoły.
Wygląd: 
ZAAKCEPTOWANE