Daisuke Akame
*pod salą*

Uścisnął dłoń Matta i uśmiechnął się do zarumienionego z  zawstydzenia Momo.
- Przepraszam, zepsułem sytuację... - wyszeptał  m u do ucha, nachylając się nad nim i owiewając jego delikatną szyję ciepłym oddechem. - Już sobie idę. Nie przeszkadzajcie sobie. - dodał po chwili, prostując się i odgarniając  delikatnie   kosmyk włosów z twarzy, po czym  zmierzwił włosy chłopaka i odszedł, posyłając im ostatni, seksowny uśmiech.

Daisuke Akame
*pod salą*

Zerknął na  Momo z  lekkim uśmieszkiem.
- ...Nie chcesz mi chyba wmówić, że jesteś aż tak mało spostrzegawczy, żeby tego nie zauważyć...? - spytał, odwracając się do niego przodem i wyjmując z kieszeni tabliczkę mlecznej czekolady.

Momo Chikusa
*dalej od sali (na korytarzu)*

-Nie zauważyć czego? -jąkał się udając jeszcze głupszego niż jest. -Nie rozumiem o czym mówisz, Daisuke.
Nazwał go pierwszym imieniem, co sprawiło, że serce mu podskoczyło.

Momo Chikusa
*dalej od sali (na korytarzu)*

Chłopak wpatrywał się w tabliczkę. Oblizał łagodnie usta i przybliżył swą twarz bliżej czekolady. Nie czekając na zaproszenie odłamał kawałek. Po przełknięciu tej słodkości, spojrzał na Daisuke. Pomrugał kilka razy oczkami i powiedział:
-Ah, mam jeszcze czekoladę na ustach.

Momo Chikusa
*dalej od sali (na korytarzu)*

-D-dla Niego? -zająkał się chłopczyk. Po tym jak jego usta zostały wyczyszczone przez język blondyna pokrył się mocniejszym szkarłatem. -Daisuke, nie rób tak. To kłopotliwe.
Spuścił wzrok
-O niczym nie wiem. -Chciał schować swoje myśli przed nim.

Momo Chikusa
*dalej od sali (na korytarzu)*

-Jakich zahamowań?! Ja...ja...-próbował powiedziec. Stanął na palcach by równać się z chłopcem. -Kitsune mi się podoba...Ale ja na niego nie zasługuję. Niemożliwe jest bym ja się komukolwiek podobał. -warknął przez łzy, które zaczęły skapywać na jego szelki. -Nikt mnie nie kocha! Nie pleć bzdur! Nikomu się nie podobam!
Płakał teraz bez zatrzymania. nie wiedział co ma robić. Pragnął czyjegoś ciepła. Nie panując już położył głowę na torsie chłopaka, a ręce założył mu za szyję.

Momo Chikusa
*dalej od sali (na korytarzu)*

-Sakura. -dodał przez płacz. -On tak mówił...
Pociągał gorzko nosem. Przed oczami stanął mu obrazek, którego najbardziej się obawiał. J\Otworzył nagle szeroko swoje oczy i zaczął krzyczeć. z takiego drobnego ciała wydobył się przeraźliwy krzyk, niczym ryk lwa. Zamilkł. Oddychał teraz ciężko. Puścił chłopaka i klęknął na ziemi. W oczach widniało przerażenie.
-Zostaw mnie. Nic nie zrobiłem. -mówił jakby kierował słowa gdzieś poza granice wzroku. -Pomóż mi. -dodał w końcu do Daisuke.

Momo Chikusa
*dalej od sali (na korytarzu)*

Momo nie musiał patrzeć w swoje oczy tak jak to teraz robi Daisuke. wiedział, że są teraz puste. Bał się go, tego przeklętego Sakury. Chciał od niego uciec jak najdalej, ale ciagle czuje jego oddech na ciele. Jeszcze krzyki dziadka, który pragnął doskonałego wnuka oraz wzrok rodziców, wzrok który mówił : Jesteś dla nas tylko adoptowanym dzieckiem.
Otrzeźwiał. To jego umysł zdecydował by nie przysparzać więcej problemów Daisuke.
-Wybacz.-powiedział po chwili. -Nie miałem ciekawego życia w sierocińcu.