Aidou Kuroi
*klasa*
Przyglądał się chłopcom z nieukrywana ciekawością i odwzajemnił uśmiech Akiry.
Zaczął się zastanawiać jak podtrzymać rozmowę i przy okazji nie zanudzić chłopców, którzy przypadli mu do gustu. Oglądnął się za siebie i odwrócił z westchnieniem.
-Nikt nie nadchodzi. Jesteście na mnie póki co skazani.
Stwierdził, odruchowo wsuwając ręce do kieszeni i opierając się niedbale o biurko naprzeciw Akiry i Kitsune. Na jego ustach ponownie zagościł lekki wesoły uśmiech.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

- Przyjaźni... Można tak to ująć, ale negatywnych uczuć też nie brakuje, wie Pan, to naprawdę dziwna szkoła. Zebrała w jednym miejscu grupkę pokaźnych osobowości... - zapatrzył się w tablicę usiłując przypomnieć sobie wszystkie wydarzenia z pobytu tutaj, kiedy coś, a raczek ktoś, niespodziewanie go poczochrało.
Jak łyse konie?! - dławił się tą dziwną myślą. Dobitne porównanie. Przytaknął tylko.
- To nie problem, jest Pan przyjaznym człowiekiem, więc to przyjemność. -zaśmiał się ciepło- A tak na marginesie, co rozumie Pan przez stwierdzenie "mój ukochany króliczek"?
Wątpił żeby mężczyzna pojął sens tego pytania, jednak nie mógł się powstrzymać. Spirale i króliki mają nienaganne warunki do wymaglowania wewnętrznego. Po za tym często odzywało się w brązowookim pewnego rodzaju pożądanie, które skłaniało go do badań psychologicznych na ludziach z najbliższego otoczenia.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Nic nie odpowiedział. Z niewinnym uśmieszkiem patrzył na nauczyciela. Zadziwiające, jak dużo dowiedział się o mężczyźnie, zadając jedno pomylone pytanie. Czuł się usatysfakcjonowany z rezultatu swych badań.
Bawiąc się leniwie kosmykiem włosów opadającym na oko, błądził wzrokiem po pomieszczeniu. W końcu jego punktem zaczepienia stał się nauczyciel, potem Akira, a później znów nauczyciel. Liczył, że któryś z nich coś powie, bo w jego głowie akurat kłębiły się niedorzeczne pomysły.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Wyczuwał od mężczyzny coś w rodzaju fal, instynkt podpowiadał mu o co ma nie pytać, o czym nie mówić. Ciężko jest opowiadać o sobie innym, w dodatku całkiem obcym, ludziom. Dlatego Kitsune nie zamierzał być nadmiernie natrętnym.
- Historia lubi się powtarzać, prawda? Będzie Pan surowo karał spóźnialskich?- spytał trochę obojętnie - Mam nadzieję, że system oceniania z tego przedmiotu nie jest zbyt surowy... Bo prawdę mówiąc kompletnie sobie z tym wszystkim nie radzę. - stwierdził podłamanym głosem - Oczywiście chciałbym żeby to się zmieniło...ale.... W razie czego organizuje Pan zajęcia wyrównawcze? Byłbym pierwszym chętnym...hmmm... jednak to może być ciut dla Pana kłopotliwe, jestem bardzo ułomny. Potrzebowałbym dużo czekolady, lubi Pan słodycze?

Aidou Kuroi
*klasa*
-Nie bardzo przepadam za słodyczami...ale czekolada to co innego-odparł i dodał-co do oceniania...nie mam pojęcia, trudno wymagać od wszystkich by umieli wszystko. Nie każdy musi lubić babrać się w przeszłości-Zamyślił się-Pożyjemy, zobaczymy-wzruszył ramionami-w końcu to nie będzie kłopotem pomóc komuś jeśliby miał problem z historią...-uśmiechnął się,a potem spojrzał na brązowowłosego. Zaciekawiło go dlaczego chłopak sprawiał wrażenie smutnego.

Aidou Kuroi
*klasa*
-Cierpliwość to cnota-odparł z westchnieniem znów oglądając się na drzwi. Wolał nie patrzeć na brązowowłosego chłopaka w obawie, że zaraz nie wytrzyma i zada mu jakieś pytanie.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Chłopakowi brakowało tlenu. Wstał i podszedł do okna na końcu sali.
- Mogę na chwilkę otworzyć? - spytał.
Nie czekając na odpowiedź przekręcił klamkę i wpuścił do sali świeże powietrze, które w jednej chwili ogarnęło całe jego ciało i przyjemnie podrażniało nozdrza.
- Doprawdy szkoda w taki dzień gnić wewnątrz tego budynku. Co za marnotrawstwo.
Podparł się rekami na parapecie, tęsknie wypatrując puszystego obłoczka, z którym widział się kilka dni temu. Rozważał krocie opcji, gdzie też on mógłby aktualnie przebywać. Tak bardzo chciał pokazać go Akirze. Przymknął powieki, a na jego policzkach pojawiły się delikatne rumieńce.

Ostatnio edytowany przez Kitsune (2011-02-23 19:47:59)