Thierry Durche
*stołówka*

Leżał tak i leżał... Jednak w końcu słuchania płaczu chłopaka nie mógł znieść i podniósł głowę oczy poprędce przecierając. Spojrzał na dziecko po czym odwrócił się w jego stronę i pogłaskał go po głowie. Nie mógł nic powiedzieć bo... no właśnie. Bo i sam nie chciał żeby ktokolwiek wiedział że wcale a wcale się nie śmiał.
A jedynie wymuszonym uśmiechem zakrywał to co naprawdę się z nim działo.
Gdy w końcu się uspokoił przestał męczyć spodnie i podniósł głowę chłopca.
-Hej... nie płacz już... Przepraszam. -Uśmiechnął się lekko, po raz kolejny ścierając natrętne krople z policzków. Chwilowe załamanie miał, po prostu... i tego się trzymajmy.
-Lawrence, nie płacz... Trzeba cię wykąpać. No.. chodź. Ja sobie... później zjem. -Powiedział bo i apetyt jakoś całkiem stracił.
Nagle wstał po czym przykucnął przed chłopcem, obejmując go w pasie i zdejmując z krzesła na kolanie sobie Lawrence sadzając. Przygarnął go bliżej siebie chcąc chłopaka uspokoić...
-Może i nie umiem uczyć dzieci... takich małych. I pewnie masz racje. Ale nie zawsze trzeba mądre decyzje podejmować. -Powiedział głośniej przecierając znowu oczy żeby przypadkiem nikt nie dojrzał że mu "coś" ciekło z oczu. Powinienem być sam... Ale jego nie zostawię. On nie powinien być sam. westchnął po czym wstał z chłopakiem na rękach.
-Chodź... wykąpiesz się i pójdziesz spać. -Powiedział po czym ruszył w stronę drzwi... Zerknął jeszcze na wampira.
-Idę do swojego pokoju. Tak... jakby co. -Powiedział jeszcze po czym wyszedł w stronę Schodów idąc.

Thierry Durche
*korytarz/stołówka/kuchnia*

Szedł z chłopcem korytarzem, wiedząc aż za dobrze że powinien wrócić na lekcje. No ale puki nie znajdzie się nauczyciel od biologii niech się przyzwyczają że tak może co druga lekcja wyglądać. Dobrze ze tu nie ma rozszerzonej biologii bo by z materiałem byli do tyłu najbardziej z całego kraju.
Wszedł wraz z Lawrence do jadalni po czym na zaplecze się skierował, do kuchni. Gdy wszedł spojrzał na kucharza machnąwszy ręką.
-Zrób naleśniki... z czym? -Spytał zerknąwszy na Lawrence, siadając na krzesełku swoim. Zostało jeszcze to należące do Anu, jednak Law mógł na nim usiąść. Ciemnowłosy przywdział na twarz nieco sztuczny i mało obecny uśmiech.
Bo i jakoś... przykro mu się cały czas robiło gdy sobie pomyślał że ta jędza tu przyjedzie. Ehh... nie miał ochoty z nią się widzieć. ANi oddawać jej blondyna...
Ale... ale Anukis nie był jego własnością. Nie był jego... i nie będzie.

Thierry Durche
*kuchnia*

W pewnym sensie otrzymał otrzeźwienie... przy pomocy kubła zimnej wody, jednak zawsze jakieś. Jednak... tak czy tak, zabolało. Niby był przyzwyczajony że przez to jaki jest... Przez to jak musiał żyć często czuł ból. Czy to fizyczny czy psychiczny.
Ale nie spodziewał się że tym razem to będzie aż tak... przygnębiające.
-Skoro już jesteś, dopilnuj żeby zjadł trochę mięsa. -Powiedział wstając już po chwili. Powiedział co powiedział wcześniej chcąc chronić zarówno Anu jak i Lawrence. Jednak, jak widać, niepotrzebnie. Kolejne żelazne drzwi zatrzasnęły się, a ich huk poszybował w głowie ciemnowłosego.
Nie sądził że aż tak szybko obydwu straci. Co prawda im szybciej tym lepiej, jednak mimo to, nadal bolało.
Naraz Thierry uśmiechnął się lekko.
Skoro tak, nie powinien przyzwyczajać Lawrence do siebie. Miał tylko nadzieje że nawet jeśli chłopak nie zostanie z wampirem, to Anu znajdzie mu odpowiedniego opiekuna.
-Musze iść na lekcje, smacznego. -Powiedział w końcu, wychodząc z kuchni. Gdy tylko znalazł się za drzwiami odetchnął rozejrzawszy się. Jadalnia była pusta... I w sumie... dpbrze.

Thierry Durche
*kuchnia*

Ciemnowłosy, gdy już wrócił w miarę do normy, to znaczy, do stanu pod tytułem "nie zbliżać się komu życie miłe". Ruszył w stronę wyjścia z jadalni i otworzył drzwi kiedy naraz...
-La...-Otworzył oczy szerzej spojrzawszy na kuchnie. Matko kochana co się tam dzieje?! Wrócił czym prędzej do drzwi do kuchni, po stolikach już tym razem biegnąc po czym drzwi otworzył rozejrzawszy się po pomieszczeniu zaskoczony.
-Co się stało? -Spytał nie za bardzo wiedząc co się dzieje... Pierwsze co mu przyszło na myśl to to że Anukis się zdenerwował i wystraszył w jakiś sposób wilka, ale... ale akurat na to nie wyglądało.
Ciemnowłosy naraz złapał się framugi drzwi czując że w głowie mu się zakręciło. No tak, bez śniadania plus utrata krwi i wszystko jasne. A i w dodatku sprint przez jadalnię jaki miał miejsce przed chwilą i o, proszę.
Spojrzał w dół, na ryczącego niczym syrena przeciwpożarowa chłopaka i zamrugał.
-Lawrence, co się stało? -Spytał po czym przykucnął przy chłopaku dłoń na jego głowie położywszy. Czemu on płakał?
-Czemu płaczesz? Coś sobie zrobiłeś? -Spytał pogłaskawszy chłopaka po głowie. Anu zapyta za moment... niech mu najpierw odpowie Law. Albo przynajmniej spróbuje odpowiedzieć. Bo i nawet Thierry ma granice wytrzymałości na psychiczne tortury.

Thierry Durche
*kuchnia*

Zamrugał słysząc co wilczek popiskuje po czym pod pachy go wziął i wstał, biorąc dzieciaka na ręce... Matko, chłopak albo nadal się bał wampira albo Anu... nie, najpewniej nadal się bał. Westchnął cicho, oparłszy brodę na ramieniu chłopca.
W sumie... teraz poczuł się jakby dostał w twarz. To... Zacisnął zęby, dziękując wszystkim istniejącym bogom że stoi tyłem do wampira.
-Woźny ich pilnuje. Ciebie tam nie potrzeba. -Stwierdził w końcu, gdy już był w stanie normalnie usta otworzyć. Spojrzał w bok na chłopca, po chwili siadając z nim na podłodze. Nawet do stołka nie doszedł... albo nie chciał dojść.
Naraz... dało sie słyszeć cichy świst, jaki to wywołał ogon ciemnowłosego. Owy poruszał się przez chwilę na boki, po czym w górę się wyciągnął ocierając się w typowym sposób o policzek Lawrence. Kocie uszy przylegały do głowy... i nic poza tym nie było. Przynajmniej Thierry starał się by nic poza tymi dodatkami się nie pojawiło.
-Spokojnie, Lawrence.... Przecież nic się nie stało prawda? -Spytał a jego ogon po raz kolejny płynnie przejechał po policzku chłopaka,tym razem drugim.
Nawet i Thierremu niedługo skończą się siły do ukrywania wszystkiego. Moment słabości miał wtedy w restauracji, jednak... Jak już straci siły, po prostu się zamknie w sobie na amen. Nie będzie nic ukrywał... oddzieli się od wszystkich na stałe.

Thierry Durche
*kuchnia*

Spojrzał na blondyna czekając co ten zrobi.
Nie powiem, zaczęło się dobrze. Wrócił do kuchni, zrobił sobie kawy.... Ciemnowłosy westchnął pokręciwszy lekko głową. I zapewne chciał odpowiedzieć na jego pytanie, jednak nie zdążył. Ogon ciemnowłosego strzelił niczym bicz, w ten sposób po chwili się poruszając.
-Lawrence, idź jedz. -Powiedział spokojnie, paradoksalnie do poziomu zdenerwowania jaki ukazywał jego ogon. Wstał, posadziwszy po chwili chłopca na krześle przy naleśnikach.
-Jedz. Zaraz do ciebie wrócę dobrze? -Pogłaskał go po głowie, odwróciwszy się w stronę wampira. Wyjął z jednej z zamkniętych zazwyczaj szuflad nóż, niby zwykły... jednak ze specjalnej srebrnej zastawy. A po tym wrócił do Anukisa, biorąc jego dłoń w rękę, wewnętrzną jej stroną ku góry.
Położył na niego nóż nawet na niego nie spojrzawszy.
-Tak jest prościej. I ja i ty dobrze wiemy co starsi zrobią, prawda? -Spytał o dziwo poważnie. Jednak... wyglądał niczym przygotowany do ataku. Ogon spuszczony w dół, chodzący w te i spowrotem, uszy przy głowie. Postawa także była czujna, choć człowiek raczej tego nie zauważy.
-Więc, najpierw ja potem on... albo na odwrót jak wolisz. Twój wybór. -Dodał splótłszy ręce na piersi. No... tak jakby bo jedną ręką rzeczywiście jakby się lekko obejmował, drugiej łokieć mając na poprzedniej oparty a resztę ręki skierowaną ku górze. Dłoń spoczywała z jakiś powodów na szyi ciemnowłosego, jednak raczej nie było to z powodu strachu przed wampirem.

Thierry Durche
*kuchnia*

Spojrzał na wampira i brwi zmarszczył, nadal ogonem wymachując... czemu nie schował atrybutów dodatkowych? Raz, był zły a wtedy akurat dla niego było to trudne. A dwa... nie mógł już wytrzymać w całkiem ludzkiem postaci. Tak czuł się o wiele lepiej, a raz na jakiś czas dobrze było i ciało odstresować...
-Dlaczego? To mój sposób powrotu do przeszłości. Naprawisz błąd. -Chociaż myślałem że zlitujesz się nade mną i mnie zabijesz pierwszego... Dodał już w myśli, spojrzawszy na Lawrence.
-Co byś zrobił gdybyś znalazł w pudle w miejscu publicznym dziecko zmiennego w połowie przemiany? -Spytał naraz i wzrok spowrotem na Anukisa przeniósł.
-To samo co chcesz zrobić teraz. Więc, naprawiam błąd jaki ktoś popełnił dawno temu. I szczerze... -Uśmiechnął się lekko, nieco... dziwnie. Jak nie on...
-Żałuje że wtedy nie trafiłem na ciebie. -Stwierdził, po czym podszedł do chłopca pogłaskawszy go po głowie. Fakt, mimo wszystko Thierry się różnił od dzieciaka... Lawrence był po prostu małym, niedoświadczonym wilkołakiem. A ciemnowłosy... dziwnym zmiennokształtnym, nie potrafiącym panować do końca nad przemianami w dodatku z nadmiernie rozwiniętym i silnym instynktem. Więc... z ich dwóch, to dzieciak miał większe prawo by żyć.
-Smakuje? -Spytał uśmiechając się delikatnie ale nadal, w uśmiechu jaki przywdziewał na twarz było coś dziwnego.

Thierry Durche
*kuchnia*

Usłyszawszy jak nóż jest do szafki odkładanie pokręcił lekko głową. A nadzieja prysła...
Ehh. Pogłaskał znowu chłopaka po głowie odwróciwszy się na powrót do wampira.
-Cieszę się. -Powiedział słowa do Lawrence kierując po czym podszedł do blondyna... i zatrzymał się w pół kroku. Musiał się od tego odzwyczaić. Zastanawiał się nad jednym... jak już będzie po ślubie to to histeryczne babsko będzie się chciało tu wprowadzić czy...
Spojrzał na blondyna i westchnął cicho. Raczej to Anu wyjedzie... Ciemnowłosy nieświadom tego, iż to jedno uczucie z jakim zapoznał się aż nadto przez całe swoje życie, jest idealnie wyeksponowane teraz w czerwono ametystowych oczach, uśmiechnął się patrząc nadal na wampira.
Patrzył prosto w oczy, jakby czegoś szukał...
-Nie wymagaj, żebym ją lubił. -To byłoby nierealne, lubić kogoś kto ci odbiera coś ważnego... Uśmiechnął się znowu, po czym usiadł na szafce. Chciał zrobić to co zazwyczaj gdy miał dość wszystkiego dookoła. Ale cóż, nie mógł. Już teraz musiał zacząć się odzwyczajać od tego, bo jak blondyn się ożeni, nie powinien już tak robić.