Alois Trancy
*korytarz*

Spojrzał na chłopaka dość sceptycznie.
- A czy wyglądam, jakby mi się spieszyło na lekcję która trwa już od kilku minut? - odpowiedział, uśmiechając się przy tym sarkastycznie. Cóż, przy tym chłopaku nie miał zamiaru udawać grzecznego chłopca na pokaz.
Przeniósł ciężar ciała na jedną nogę i włożył rękę do kieszeni spodni.
- I z tego co widzę, tobie też się bardzo spieszy - dodał. - Nie smuci cię fakt opuszczenia tak wspaniałej lekcji jak biologia?

Alois Trancy
*korytarz*

- No właśnie widzę jak bardzo nad tymi lekcjami ubolewasz - mruknął w odpowiedzi i uśmiechnął się lekko. Co jak co, ale zawsze miło jest spotkać kogoś o podobnym zdaniu oraz stosunku zajęć.
Blondyn dostrzegł uniesione kąciki ust na twarzy czarnowłosego. Przyznać musiał, że ten chłopak był całkiem niezły.
O tak.
Nawet bardzo niezły.
Nie zamierzał tego jednak dać po sobie poznać, ani też robić w chwili obecnej cokolwiek. Woli najpierw się bliżej zorientować na jakim gruncie stoi, albo od czasu do czasu pokusić złotookiego.
Bo drażnienie się z takim przystojniakiem nikomu jeszcze nie zaszkodziło, prawda?
- W takim razie masz może jakiś pomysł, jak można wykorzystać tą wolną godzinę? Bo nie wiem jak ty, ale ja nie mam zamiaru spędzać jej stojąc na korytarzu - powiedział, poprawiając sobie torbę na ramieniu. O nie, on nie miał zamiaru tutaj sterczeć i czekać na dyrektora.

Alois Trancy
*korytarz*

Słysząc propozycję, Alois spojrzał na niego na początku jak na idiotę.
Karty? powtórzył w myślach, patrząc na ten pomysł dość nieprzychylnie. Po chwili zastanowienia jednak, wzruszył ramionami. Sam też, wpadł na pewien pomysł. Jak chce się bawić, to się pobawią.
- W takim razie idziemy do mnie, czy do ciebie? - zapytał niewinnie, odwzajemniając uśmiech.

Alois Trancy
*korytarz*

Blondynowi nie umknął moment, w którym czarnowłosy poprawił sobie koszulę. Uśmiechnął się na to nieco szerzej.
Ach, chłopaka zaczyna ponosić wyobraźnia widocznie - prychnął w myślach, choć nie można powiedzieć, że był z tego faktu niezadowolony. Wręcz przeciwnie.
- A więc zapraszam do mnie - kiwnął głową i odwrócił się od Taku. Nie patrząc, czy ten idzie za nim, ruszył w kierunku swojego pokoju. Zapowiadała się ciekawa godzina.

[z/t oboje]

Daisuke Akame
*korytarz*

Cholera... nie poszedł na historię. Ciekawe czy mu się za to oberwie... hm...
Szedł sobie powolnym krokiem przez korytarz, zastanawiając się jaka jest nastęona lecja i co by tu porobić do tego czasu, kiedy zauważył chłopaka leżącego na ziemi. Zatrzymał się i spojrzał na niego z góry, nie za bardzo ogasrniając o co chodzi.
- Coś się stało? - spytał, pochylając się nad nim lekko. Słodkim chłopaczkom należy pomagać...

Satoru i Yashiro Kondo
*korytarze*

Satoru trzymał łapką swojego brata za rękaw.
Myślisz, że będzie ciężko...? zapytał. Rozmawiali telepatycznie tylko w towarzystwie innych, a i czasami też mówić zapominali, więc zdarzały się pojedyncze sytuacje.
Szkoła jak każda inna nawet z wampirami... Odparł. Nie lubił o tym wspominać, bo pewnie zdarzą się jeszcze jakieś rody nie przepadające za chłopakami. Zbliżali się do dwójki chłopaków. Satoru uśmiechnął się pogodnie, a Yasuhiro jak szedł z grzywką na oczach tak teraz wyglądał.
-Cześć!- odparł brązowooki, klepiąc po ramieniu brata.
Powiedz coś, przywitaj się... Już chcesz wyjść na dziwoląga?! Zapytał i ponaglił w myślach Yasu-kuna.
I tak wyjdę! Oświadczył i uśmiechnął się lekko, odsłaniając jakby wypełnione wodą, błękitne oczy.
-Niech ci będzie... Witam.- dodał po chwili.

Daisuke Akame
*korytarz*

- Nie chciało mi sie iść. - odparł. - A ty dlaczego leżysz na ziemi? hmm?
Uśmiechnął się kącikiem ust. W tym momencie podeszło do niech dwóch chłopaków. Przeniósł spojrzenie z Inoichiego na dwójkę i przywitał się.
- No cześć kochasiu - to ostatnie dodał w myślach, uśmiechając się nieco szerzej. - Jak Ci na imię?
W międzyczasie pomyślał, że nie będzie najlepiej dla szatyna, jeśli będzie leżał na tej zimnej posadzce.
- No, wstawaj, Księżniczko - mruknął do Inoichiego, łapiąc go w pasie i podnosząc do pionu.

Daisuke Akame
*korytarz*


Oj, więc to nie jest jeden z tych, z którymi spotkał się wcześniej. Wreszcie ktoś ciekawszy.
- Powody... one akurat są. - chłopak był śliczny i uroczy. - Ale nie denerwuj się tak. Nie chcemy przecież, żebyś się przeziębił.
Tym razem jego głos nie był już aluzyjny, tylko troskliwy. Miał ochotę pogłaskać go po głowie, ale skoro tamten sobie tego nie życzy...