Thierry Durche
*gabinet*

Spojrzał na oczy chłopaka i westchnął cicho. Pomachał dłonią, a dokładniej poruszył powoli przed okiem chłopaka jednak na szczęście te nie było niewidzące.
Wpół niewidomy wilkołak... Cóż, niezbyt miła perspektywa. Ale oddać go to raczej nie odda. Bo i przecież jest stworzony nielegalnie. By przemienić kogoś w wampira, zmiennokształtnego itp potrzeba zgody starszyzny, ewentualnie kogoś z głównego domu zmiennokształtnych. Prawda, Thierry był z głównego domu... ale był adoptowany. Poza tym, starszyzna nie byłaby zadowolona.
I zapewne zabiliby chłopaka.
A na to dyrektor nie miał zamiaru pozwolić.
-Musiał mieć na pazurach swoją krew, skoro po zadrapaniu chłopak się przemienił. Albo zmienił go z premedytacją. -Powiedział uzupełniając historyjkę wampira...
-Cóż, w sumie to nie ważne. Tak czy tak, tego odkręcić się nie da. -Westchnął cicho i odgarnął włosy z twarzy chłopaka.
-Trzeba cię wykąpać... ale najpierw pewnie byś coś zjadł co nie? -Spytał słowa tym razem do chłopca kierując. Wstał i znowu do szafy podszedł po czym wygrzebał chyba cudem koszulkę zwykłą, materiałową. Bo i on większość rzeczy miał zrobione ze skóry innych zmiennokształtnych... Nie chciał nago latać gdyby musiał się przemienić. Rzucił koszulkę wampirowi, chcąc zapewne żeby ten ubrał w nią chłopaka, bo i sam nadal szukał czegoś w szafie.
-Anu, teraz większość osób jest na lekcjach prawda? -Spytał zastanawiając się co zrobić z dzieciakiem...

Thierry Durche
*gabinet*

Jakoś nie miał najmniejszego zamiaru posłuchać jakże mądrej rady wampira... O nie, co to to nie. Nawet mowy nie ma by zabił chłopaka. W końcu ciemnowłosy znalazł i spodnie, jakich to doszukać się nie mógł po czym podszedł do nich.
-Żyje, więc ma żyć. -Oznajmił spokojnie po czym na chłopaka zerknął. Coś było nie tak... Cóż, jeśli wilkołak przerwał struny głosowe to moze byc nieciekawie... ale przecież dzieciak dźwięki jakieś wydawał, więc raczej głosu nie stracił.
Przykucnął przed nim po czym jedną nogę chłopaka uniósł i założył mu już po chwili dużo za duże spodnie na tyłek. Zawiązał sznurek dresów, coby te z niego nie spadły i następnie oberwał kawałek nogawek, coby te za długie nie były... No i były w sam raz. W pewnym sensie.
-Jest teraz wilkołakiem, więc jeśli coś zje to szybciej wydobrzeje. -Powiedział i zerknął na chłopca gdy już z jego spodniami zrobił porządek.
-Możesz mówić? -Spytał bo i gdyby chłopak mówić nie mógł już był by problem... Bo nie dość ze na jedno oko nie widzi, to jeszcze mówić nie może...
Oby jednak nie stracił głosu. Dyrektor westchnął cicho wstając na równe nogi.
-Anu, jakbyś był trochę delikatniejszy dzieci by do ciebie leciały jak ćmy do światła... wiesz? -Powiedział po czym znów na chłopaka spojrzał. Tak... definitywnie trzeba go umyć... Mógłbym do tego Anukis zatrudnić... Zerknął na wampira i uśmiechnął się sam do siebie Ale chyba lepiej mu tego zaoszczędzić. Pomyślał rozbawiony nieco.

Thierry Durche
*gabinet*

Spojrzał na dukającego chłopca a następnie na wampira. Uśmiechnął się lekko, nieco lisio gdy tylko usłyszał zmianę tonu głosu wampira. Małą ale zawsze jakąś...
Wzrok przeniósł znów na chłopaka i westchnął cicho.
-Nie musisz się mnie tak trzymać, nikt ci krzywdy nie zrobi. -Przyznał po czym chłopaka po głowie pogłaskał. Spojrzenie na jasnowłosego przeniósł i uśmiechnął się nadal z lekka podstępnie.
-Zachowuje się jak miłosierny samarytanin? -Ni spytał ni powiedział, po czym uśmiechnął się nieco przyjaźniej.
-Dobrze... Do zo baczenia na stołówce. -Powiedział po czym na chłopca spojrzał.
Muszę Anu chyba to jakoś wynagrodzić... jak na jego nastawienie do dzieci dzielnie to znosi Zaśmiał się cicho sam do siebie.
-Chodź chodź... Nie zjem cie. Jak się czujesz? -Spytał starając się do drzwi jakoś dojść. No, ale przyklejony do jego nogi chłopiec mu to uniemożliwiał.

Thierry Durche
*gabinet*

Spojrzał na chłopaka i uśmiechnął się gdy ten coś powiedział. To był dobry znak...
Pogłaskał go po głowie i skrzywił się nieco... Trzeba go naprawdę wykąpać i to szybko =-=""
Westchnął po czym Rozejrzał się. Już dochodziła czternasta trzydzieści... Podszedł do biurka i pogrzebał w nim chwile, pozamykał wszystko po czym i pokój swój zamknął z pękiem kluczy w dłoni stając.
-Więc, jak masz na imię? -Spytał w końcu odwracając się w stronę chłopaka. Cóż, najwyżej sobie pomyślą uczniowie że do reszty oszalał i jakąś przybłędę przygarnął.
W sumie... to będzie prawda.
Złapał chłopaka lekko za ramiona i wyprowadził go z gabinetu, zamykając drzwi po chwili.
-Chodź, idziemy do kuchni. -Powiedział prowadząc chłopca w stronę schodów, coby wyjść ze szkoły. Bo i musieli się przecież do internatu dostać.
Mam tylko nadzieje że jednak nikt nas nie zobaczy... Wole żeby niczego się domyślać nie zaczęli, jeszcze ktoś by skojarzył ten worek psa i chłopaka... Westchnął cicho gdy szli już w stronę internatu.

Okita Souji
*korytarz przed gabinetem*

Korytarzem szedł powolnym krokiem wysoki, przystojny blondyn.  Ręce wciśnięte miał głęboko w kieszenie spodni, a biała, luźna koszula drgała lekko poruszana przez powietrze. Na twarzy mężczyzny widniał lekki, jakby rozmarzony uśmiech. Albo uśmiech wariata. Albo ćpuna. Interpretować go można było w różne sposoby. Ale niestety, albo właśnie i stety, uśmiech ten rzadko kiedy schodził z ust tegoż oto osobnika, który aktualnie zmierzał w kierunku gabinetu dyrektora, na tak zwaną rozmowę kwalifikacyjną.
Ciekawe, czy będzie zabawnie...

Okita Souji
*korytarz przed gabinetem*

Zastanawiał się właśnie, czy aby na pewno idzie w dobrym kierunku, kiedy przed jego oczami pojawił się prawie znikąd (tylko przed jego. Chłopak pewnie stał tam cały czas) młodzieniec, o niezwykłej jak dla Okity urodzie. Uśmiech na twarzy mężczyzny poszerzył się. Podszedł do pomarańczowowłosego.
-Dzień dobry. Czy tu jest może gabinet dyrektora?

Okita Souji
*korytarz przed gabinetem*

Zauważył, że chłopak mu się przygląda. Posłał mu kolejny ze swoich uśmiechów, ale jego oczy utkwione były w tęczówkach młodego. Miały przyjemnie błękitny odcień...
-Dziękuję. Nazywam się Okita. Okita Souji. Jesteś może uczniem tej szkoły?- zagadnął. Nie wiedział czemu, ale chłopak mu się spodobał... nawet bardzo spodobał.
Przeniósł ciężar ciała na jedną nogę. Wyciągnął jedną rękę z kieszeni tak, że teraz wisiała luźno wzdłuż jego, a jakże zgrabnego ciała.

Okita Souji
*korytarz przed gabinetem*

-Czy jestem uczniem? Oh.. chciałbym. Nawet bardzo. Dużo by się dało, żeby wrócić do swojego młodego ciała. Ale cóż. Właśnie zmierzam do dyrektora. Czeka mnie rozmowa kwalifikacyjna. Być może, w najbliższej przyszłości będę twoim nauczycielem.- zaśmiał się. Jak zwykle miał niesamowicie dobry humor.
Obserwował chłopaka i jego poczynania. Podobał mu się jego uśmiech.