Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Gdy ten w końcu zakończył swój posiłek dyrektor niemal odetchnął z ulgą... jednak to powstrzymał.
Dziwnie się czuł... nie miał pojęcia czy to przez ubytek krwi w organizmie, czy może przez obecność Anu, albo i przez cokolwiek innego... Nie miał zbytnio pojęcia co się dzieje...
I chyba tylko dzięki temu nie odskoczył od wampira gdy tylko mógł.
Zamrugał kiedy nagle go odwrócił i... I mało co zawału nie dostał kiedy blondyn go pocałował...
Ty...Ty....ty... Zacisnął ręce po czym... z wielkim trudem powstrzymał się by nie zamruczeć.
Co on biedny poradzi że to było przyjemne? Ale nie może na to pozwolić! Po pierwsze, to był pracownik. Po drugie, Thierry czuł się zbyt dziwnie... a po trzecie, ciemnowłosy ma być sam. Więc pocałunki nie wchodzą w grę. Ma być jak było do tej pory... Tak, tak było najlepiej.
Dyrektor odepchnął wampira po czym prychnął i... w twarz go z otwartej dłoni uderzył.
-Przestań! -Powiedział poważnie, po czym odetchnął z czerwonymi policzkami. No, ale o tych rumieńcach nie wiedział.
-Tak nie można. -Oznajmił, chociaż raczej jasnowłosy nie mógł wiedzieć o co mu chodzi. Odetchnął naraz i usiadł na wannie dłoń do kieszeni wkładając... I oczy szerzej otworzył wstając i wszystkie kieszenie naraz przeszukując.
Nie... nosz cholera nie! To chyba jakiś kiepski żart!!

Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Gdy nie znalazł kartki usiadł ponownie na wannie.
Jednak nie spojrzał ani razu na wampira. Może się bał? Cóż... Albo nie miał ochoty widzieć wyrazu jego twarzy. Dlaczego?
Ot po prostu... Bo raczej co tak na prawdę zmiennemu po głowie chodziło nikt nie odkryje.
Ciemnowłosy westchnął po czym wstał z brzegu wanny do lustra podchodząc.
-Zajmiesz się Lawrence pod wieczór. Ja muszę pojechać. -Powiedział chcąc jednak by wicedyrektor jak najszybciej wyszedł... Bo i utrata krwi, brak snu jak i fakt że dyrektor cały dzień nic nie jadł spowodowały że czuł się coraz słabiej.
Był niemal pewny że zaraz na podłodze się znajdzie. Jednak obudzi się na pewno, a wolał nie irytować jeszcze bardziej wampira. Bo z jakiegoś powodu czuł się dziwnie. Wiedział że powinien być całkiem sam... Ale i pamiętał resztę niby wierszyka jaki był w liście...
Samotność zawsze boli... Westchnął cicho mocniej umywalki się przytrzymując, bo i już zaczynał się chwiać na nogach, a i obraz przed oczyma mu się rozmazywał...
Bo przecież bez jedzenie i odpoczynku nawet zmiennokształtny nie wytrzyma... a dyrektor, najwyraźniej zapomniał o tym.

Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Gdy ten wszedł do łazienki, a raczej odwrócił w swoją stronę dyrektora ciemnowłosy zamrugał.
-Wyj.. -Nie zdążył nic więcej powiedzieć, bo i nad ziemie się uniósł. A przez to musiał przytrzymać się jasnowłosego, coby nie spaść bo i pokój zawirował dość dobitnie przed jego oczyma. Odetchnął raz czy drugi, czekając aż obraz się uspokoi... i w końcu pokój jedynie kołysał się delikatnie.
Gdy ten dał mu kartkę do ręki zamrugał po czym uśmiechnął się lekko, papier zgniatając w dłoni... potem go prostował będzie najwyżej.
To dlatego te pytania?... szkoda... Naprawdę szkoda... Pomyślał nieco nieprzytomny już. Zerknął na wampira i uśmiechnął się znowu, jakby to co przed chwilą się stało nie miało miejsca.
Bo i tak wolał myśleć dyrektor. Tego po prostu nie było... uznać że tego nie pamięta, wymazać to zdarzenie. I będzie dobrze. Będzie jak wcześniej...
Tak jak powinno być ciągle.
Boli. Westchnął cicho po czym zachwiał się, niebezpiecznie w stronę podłogi się przechylając. Jednak nie upadł, bo i sam po prostu w drugą stronę się przechylił coby na łóżku się położyć. Mimo że nogi nadal poza łóżkiem miał. A i tak nie spał... jeszcze.

Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Mężczyzna leżał... I leżał... i leżał...
Patrzył się nieco nieprzytomnie w ścianę, znajdującą się naprzeciw. Przesłoniętą na dodatek baldachimem, jaki przed oczyma zmiennokształtnego się znajdował.
...
Thierry zamknął oczy. Leżał tak chwilę, aż w końcu znowu je otworzył. Zamrugał i rozejrzał się dookoła. Był gdzieś indziej, niż w swoim pokoju... w pomieszczeniu było ciemno, ściany spowijał nieprzyjemny dla oczu zakurzony dywan w kolorze zgniłego brązu. A dalej? Nic... było łóżko, ale nie było podłogi. Był żyrandol, ale nie było sufitu. Było okno, choć ściana w tym miejscu znikła. A Thierry widział wszystko nazbyt dokładnie, pomimo tego że nie było światła.
Ciemnowłosy uśmiechnął się pod nosem, po czym zaśmiał cicho a dźwięk ten rozszedł się echem po pomieszczeniu. I po chwili położył się na plecach na łóżku. Wilkołaka na nim nie było...
-Nie znudziło się jeszcze? Ciągle to samo... -Powiedział, mimo iż nie otworzył nawet ust. Jednak jego głos wyraźnie rozbrzmiał w pomieszczeniu.
I w końcu zobaczył obraz, jaki spodziewał się zobaczyć.
Ciemna smuga, a po chwili kobieta upadła na ziemie z poharataną twarzą. A obraz ten był niczym wyświetlany z monitora, jaki zawisł nie wiadomo kiedy nad głową ciemnowłosego. Dyrektor uśmiechnął się zamykając oczy... Coś kapnęło mu na policzek... i znowu... i znowu...
W końcu otworzył oczy, ciekaw co tym razem ujrzy. Z monitora wystawała ręka. Wysiała bezwładnie, jak gdyby jej właściciel był nieprzytomny... lub nie żywy i jeszcze nie zesztywniał. A po owej ręce stróżką, powolnie spływała krew, kropelkami kapiąc na policzek dyrektora...
...
Thierry otworzył oczy. Rozejrzał się czym z ulgą stwierdził ze pokój się nie zmienił. Podniósł się z ociąganiem do siadu, nie mając pojęcia ile spał. Piętnaście minut? Może godzina? Może więcej?
Cóż... On nie wiedział. A tak naprawdę nie minęło więcej jak dwadzieścia minut. Ciemnowłosy spojrzał za siebie.
Wilczek nadal spał i nic mu nie było. Uśmiechnął się lekko, po czym położył się spowrotem na łóżku.
Dawno mi się już to nie śniło... Pomyślał i westchnął cicho.
Leżał tak jakiś czas. Usnął znowu i tym razem już nic mu się nie przyśniło... Jednak w końcu się obudził. Wstał i założył czyste ubranie, spodnie jak zwykle skórzane, obcisłe podobnie jak i bluzkę. Buty spowrotem nałożył po czym zerknął na wilczka i wyszedł drzwi za sobą zamykając na klucz. Ot, by ten nie wyszedł przypadkiem... a on wyjść musiał.

Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Czarnowłosy stał spokojnie nawet gdy ten w szafę uderzył. Słuchał go spokojnie jednak.... skoro był spokojny to dlaczego się nie przemieniał?
No tak.... Nie przemieniał się, bo i spokojny był tylko "z wierzchu". Ogon dyrektora niemalże strzelał poruszając się w te i spowrotem. Na bicz by się z całą pewnością nadał...
A uszy co chwilę podnosiły się i opadały, drgając nieraz nerwowo... Jednak Thierry nie tracił kontroli. Stał i słuchał, siedząc cicho. No, nie licząc cichego, raczej niezbyt miłego pomruku jaki w pewnym momencie zaczął dochodzić z ust zmiennego...
I to chyba był czas, kiedy wampir powiedział coś nie tak.
-Dzwonisz? Ciekawe do kogo. Do starszych? Zabiją go nim jeszcze zabiorą dzieciaka z internatu. Więc gdzie zadzwonisz? -Spytał niemalże warcząc zarazem. Cichy, złowrogi nieco pomruk ciągle przelewał się miedzy jego słowami. A pazury już nieco wbijać się w dłonie jego zaczęły, bo i pięści zacisnął.
-Szczerze żałuje że nie mogę cię cofnąć w czasie... Naprawdę żałuję... Może gdybyś to ty był u starszych zamiast tamtego, zabili by mnie oddając przysługę światu. Ale ten dzieciak jest w całkiem innej sytuacji i nie zasługuje na śmierć... -Warknął po czym strzeliwszy ogonem, choć raczej to machnięcie miało być wszedł do łazienki. No, prawie wszedł bo i zatrzymał się w drzwiach.
-Więc, jeśli tak bardzo chcesz kogoś wydać, wydaj mnie. Ale Lawrence ma żyć. -Powiedział po czym wszedł do pomieszczenia podchodząc do chłopaka. Na bezpieczną odległość rzecz jasna... Jednak mógł swoje własne odbicie w lustrze dojrzeć. Momentalnie uszy spuścił...
On jest dzieckiem... a ja... potworem?... ehh

Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Przypatrywał się ciągle swojemu odbiciu... No a że był zdenerwowany, ogon ciągle śmigał to w jedną to w drugą stronę, obijając się co jakiś czas o szafkę...
Odruchowo kiwnął głową gdy dzieciak coś powiedział, jednak nawet nie spojrzał na niego. Bo ciągle patrzył się w lustro, nie mogąc jakoś zmienić myśli. A o niczym przyjemnym nie myślał.
Gdyby to on... był zamiast Nero... To na pewno by zrobili co trzeba... Nikt by nie posłuchał Sefory gdyby Nero nie było... Więc... Ciemnowłosy zacisnął ręce i drgnął gdy poczuł jak coś go za ogon łapie...
Tego nie lubił... Żaden kot nie lubił, ale to już pomińmy.
Po chwili w dół zerknął kiedy dzieciak się do niego przytulił i wkleił na twarz delikatny uśmiech.
-Coś... w rodzaju kota. -Poprawił go bo i pantery nie można było do końca kotem nazwać. Pogłaskał chłopaka po głowie, starając się uspokoić ze wszystkich sił. Bo musiał się zmienić spowrotem... A jakoś myśl że wampir go widział i to zbyt dokładnie widział w tej formie... nie podobała mu się. Pochylił się lekko coby do ucha Lawrence móc mówić.
-Idź do pokoju... w szafce obok łóżka są słodycze. Weź sobie co będziesz chciał, tylko cichutko... dobrze? -Szepnął mu do ucha... No ale zapomniał o jednej istotnej rzeczy... że w szafce są nie tylko słodycze.
Anu mógł tam być zamiast Nero. Dzieciak który utknął w połowie przemiany, byłby dla niego nieprzydatny... Więc by go zabił. Chciałby zabić... i by było dobrze... zabiliby mnie i wszystko by było w porządku.

Thierry Durche
*pokój Dyrektora*

Gdy dzieciak poleciał odetchnął mając trochę czasu by się uspokoić... Bo i nawet nie zauważył że wampir wszedł i już po chwili wyszedł z łazienki ciągnięty przez wilkołaka.
Dyrektor odetchnął raz i drugi, po czym oparł dłonie na umywalce zamykając oczy. Zaczął się uspokajać. A już po tym, o wiele łatwiej mu było się przemienić.
Skupił myśli na swojej postaci, "wchodząc" na powrót w swój całkowicie ludzki wygląd. Ogon skrócił się, aż w końcu całkowicie wrósł w kość ogonową, futro zmieniło się na powrót w skórzany strój, uszy wsiąkły między włosy, nie zostawiając nawet śladu po sobie. Po chwili również zęby i pazury powróciły do normalnego wyglądu, a dyrektor odetchnął.
Czemu tylko on musi się aż tak skupić by wrócić do ludzkiej postaci? Pokręcił głową po czym rozejrzał się dookoła. No cóż... pora zmierzyć się z Anu. westchnął, po czym postukując obcasami o kafelki wyszedł z łazienki do pokoju wchodząc spowrotem.