Thierry Durche
*korytarz/pokój Anu*

Ciemnowłosy biegł dosyć szybko, a po korytarzu już gdy wchodził po schodach niósł się charakterystyczny stukot niewielkich obcasów. Po chwili stawał się on coraz to głośniejszy i głośniejszy, aż nagle... Drzwi do pokoju wicedyrektora otworzyły się...
A Thierry zamarł w miejscu z rozdziawionym pyszczkiem. Czemu rozdziawionym? Bo chciał coś powiedzieć a z powodu szoku zaniemówił. Gdy się otrząsnął zamknął już na spokojnie drzwi, pochodząc cichuteńko do łóżka...
Wyglądali jakby spali, obaj... Więc może rzeczywiście śpią? Nie zdziwiłby się jakby Anukis dalej spać poszedł po jego porannej wizycie. Jednak pozycja w jakiej ich zastał... była zastanawiająca.
Uśmiechnął się lekko, delikatnie musnąwszy końcówkami palców policzek wampira...
Pierwsze co mu przyszło na myśl, to to że wyglądają razem słodko. Następne... że wyglądają jak rodzinka... A potem zrobiło mu się tylko smutno. Jednak i to zaraz nieco się schowało, bo i gdy dotknął twarzy blondyna, do głowy wpadł mu kolejny pomysł...
Że wampir jest cholernie przystojny... tak to chyba najprzyjemniejsze co w tej jego kociej głowie się pojawiło.

Thierry Durche
*pokój Anu*

Zamrugał zaskoczony gdy blondyn złapał za jego rękę, instynktownie mając ochotę odskoczył w tył. Powstrzymał się jednak niemalże w ostatniej chwili. Poczuł jak włoski na karku mu się zjeżyły, a ogon ma przemożną ochotę ukazać się i podróżować w te i spowrotem w powietrzu by rozładować nerwy dyrektora.
I on takie zdrowe odruchy musiał pohamować.
Spojrzał na Anu po czym usiadł z kocią gracją (jak przystało na panterę) na łóżku, zakładając nogę na nogę.
-Mamy problem... -Oznajmił spokojnie, po czym na Lawrence zerknął uśmiechnąwszy się nagle. Chodziło mu po głowie jedno, ciekawe pytanie, ale to chyba by zdenerwowało Anu...
-On cię tak urządził czy sam poczułeś ochotę poprzytulania się? -Spytał nie mogąc się powstrzymać. No tak, przed chwilą mamy problem a teraz takie pytanie... Ehh...
Spojrzał spowrotem na Anu i rozejrzał się.
-Nie dzwoniła do ciebie? -Spytał i tylko ręką machnął.
-Więc, myślę że nie. Na lekcji zadzwoniła do mnie... twoja... narzeczona. Poinformowała mnie że przyjeżdża cię odwiedzić i dała szczegółowe wytyczne co do pokoju jaki ma zostać dla niej przygotowany. -Oznajmił spokojnie co prawda... ale w duszy ogon ciemnowłosego latał w te i spowrotem niczym bicz.
Szkoda że w rzeczywistości to się nie działo...
Ale nie mógł przywołać ogona. Wtedy Anukis by się zorientował że jest zły.. a od tego to już krótka droga by zobaczył jego smutek.
-Ale i tak najlepsze jest to, że ma być tu za godzinę, półtorej... -Dodał jeszcze, siląc się na zamaskowanie swego prawdziwego stanu emocjonalnego. Dobrze mu to szło, trzeba przyznać... ale czy wystarczająco dobrze?

Thierry Durche
*pokój Anu*

Zmarszczył brwi słysząc iż miałby tą dziewuchę zatrudnić. Matko, prędzej sam siebie żywcem by pogrzebał na plaży tuż przed przypływem... Nie strawiłby tej wampirzycy na pewno.
-Prędzej Histeryczka... -Mruknął pod nosem bujając delikatnie jedną z nóg, jaką to miał na tej drugiej zawieszoną. Lawrence wydawał się być zadowolony... i pomyśleć że wcześniej bał się Anukisa. Ciekawy paradoks, prawda?
Spojrzał na Anu gdy ten czytał wszystkie wiadomości, po czym wzrokiem za nim powiódł gdy ten do szafy się skierował. Uniósł jedną brew widząc krzywo zapięte guziki i wstał z westchnieniem cichym z łóżka. Podszedł do wampira, rozpinając już po chwili mu koszulę.
-Może. -Odpowiedział na jego stwierdzenie, już teraz spowrotem jego guziki tym razem prosto zapinając. Gdy już zapiął wszystkie poklepał go lekko po sercu... a raczej w miejscu gdzie owe serce się znajdowało.
Naraz odwrócił się do niego plecami, włosy jakie nadal w kucyk były spięte na jedno ramie biorąc. A włosy, trzeba było przyznać, miał długie.
-Powinieneś się napić. -Wyjaśnił spojrzawszy na wszelki wypadek na drzwi. W sumie zamknął je za sobą więc nikt nie wejdzie... Ale i tak lepiej było się upewnić. Bo... bo Thierry chciał by blondyn go ugryzł. A osobie jaka by im przeszkodziła, raczej by nie wybaczył...
Jedynym jaki mógł wejść do pokoju był Lawrence. Ale on nie jest przeszkodą. Thi mu by t wytłumaczył i by było dobrze.

Thierry Durche
*pokój Anu*

Przyjemny, elektryzujący dreszcz niczym piorun uderzył jego ciało, kiedy blondyn polizał skórę na szyi zmiennego. Kolejna fala elektryczności popędziła przez ciało ciemnowłosego gdy dłonie wampira objęły go w pasie. Każdy pocałunek składany na szyi, każdy dotyk jego ciało odbierało wciąż tak samo.
Elektryzujący dreszcz pędzący po każdej komórce, przez żyły jak i serce.
W pewnym momencie zastanawiał się nawet czy mu włosy się nie naelektryzowały od tego. Jednak momentu gdy Anukis zatopił w końcu kły w delikatnej skórze... To było niczym przyjemny paralizator. Od dwóch ranek falami błyskały elektryczne impulsy, obezwładniające niemal ciało jak i umysł dyrektora.
Mężczyzna odetchnął cicho, opierając się niemal całkowicie na wampirze. Im więcej czasu mijało, tym uczucie było intensywniejsze, coraz bardziej przyjemne... Wcześniej tak się nie działo.
I nagle... stało się coś co drastycznie sprowadziło świadomość zmiennego spowrotem. Jednak, było chyba za późno... Przez jego głowę zaczęły przelatywać obrazy... z wieku pięciu lat, gdy zaatakował swoją pierwszą opiekunkę. Ot, mały chłopiec... mały Thierry siedzący na kolanach kobiety. Nie do końca człowiek, nie do końca zwierze... uszy, ogon, lekkie kły, delikatne pazurki... i ze dwa wąsy na każdym z policzków. I naraz hałas, coś co przestraszyło ciemnowłosego. A potem, wszystko potoczyło się nazbyt szybko.
Zaraz po krzyku kobiety jak i ucieczce małego Thi pod stół, obraz zaczął się zamazywać. Właściciel umysłu jaki, na boga, stał teraz dla wampira otworem próbował się postawić, zamknąć dostęp. Ale nie wychodziło.
Pojawił się kolejny obraz...
Nastoletni chłopak w skórzanym ubraniu, wycinający z gazety notkę o tajemniczym morderstwie. Następny... trening... kolejny - album...
Wszystkie wspomnienia przypływały, niektóre były bardziej rozległe, inne pozostawały jedynie przelotnymi obrazami. Wycinek z gazety, karteczka od matki, jakieś zdjęcie... Próba schowania dodatkowych atrybutów. Nieudana... kolejna... jeszcze jedna... kolejny trening i pozbycie się uszy, ogona jak i reszty kocich cech z człowieczej formy.
Ciemnowłosy miał tego dość. Miał dość, jednak paradoksalnie było to tak przyjemne... że nie chciał przerywać. A działo się zastraszająco szybko, mimo iż zarówno on jak i Anu mieli wrażenie że utknęli w czasie.
Pojawił się kolejny obraz. I uczucie... coś na wzór wyrywania jedna po drugiej żył doczepionych do serca, bądź wbijaniu w jakiś wewnętrzny organ szpilek... a w tle widać było blondyna, jak i jego narzeczoną... Rozmowa Thierrego przez telefon wtedy w restauracji... jak i również ta rozmowa z klasy...
Tego nie chciał mu pokazać. To było coś czego Anu nie powinien zobaczyć...

Thierry Durche
*pokój Anu*

Wzrok skierował w dół natychmiast, gdy tylko wampir przestał pić jego krew. Nie był pewny co się stało... Gdy Anukis pił jego krew nie powinien mieć wzglądu w myśli kotołaka. A jednak... miał.
Kiedy został posadzony na łóżku, odetchnął cicho. Jego ciało się w końcu uspokajało, a ciepło jakie skumulowało się w policzkach zaczynało powolnie znikać. Wzrok uniósł nieznacznie dopiero wtedy, gdy był pewny że wampir na niego nie patrzy.
Znowu poczuł ukłucie... Coś znowu zabawiało się jego kosztem, kując szpilkami organy we wnętrzu zmiennego. Owe coś najbardziej upodobało sobie serce...
-Wybacz. Nic mi nie jest. -Stwierdził spokojnie, jednak pomimo to położył się bokiem na łóżku wampira zamykając oczy. Teraz musiał uspokoić umysł, skoro ciało już przestało szaleć. Wiedział że Anu nie powinien był widzieć większości z tych obrazów.
Jednak ostatnie co zobaczył, było wręcz zakazane... Więc czemu Thierry nie był w stanie tego powstrzymać? Czemu, pomimo to, chciał jeszcze? Ehh... to nie na jego głowę, w każdym razie...
Wiedział na pewno jedno... chciał z całego serca zatrzymać teraz blondyna przy sobie. A nie mógł...

Thierry Durche
*pokój Anu*

Leżał chwilę na łóżku z zamkniętymi oczyma, kiedy naraz usłyszał chłopca. Lawrence chyba zaczął się odsuwać od dyrektora odkąd przestał się Anu bać... w sumie dobrze. Ciemnowłosy otworzył oczy po czym lekko się uśmiechnął siadając na łóżku spowrotem.
-Nie martw się, naleśniki będą. -Powiedział po czym chłopca za rękę złapał, wstając z łóżka w końcu. Zachwiał się lekko, czując skutki oddania krwi... Ehhh, w szpitalu dają chociaż lizaka...
-Niedługo... przyjedzie tu pewna pani. Lepiej do niej nie podchodź, dobrze? I  do Anukisa wtedy też... Może ci się coś stać, ta pani nie jest zbyt miła. -Stwierdził cicho zerknąwszy na chłopca. Wolał by Lawrence nie zbliżał się do Anu gdy będzie tu Alice.
Bo i przecież mógłby narobić kłopotów i wampirowi, jak i Lawrence.
-Chodź, pójdziemy na naleśniki, dobra? -Spytał ruszywszy już po chwili w stronę drzwi od pokoju. Mieli iść do stołówki, bo i gdzie indziej by jeść mieli.