Akira Itoh
*przed gabinetem*

Ta sytuacja była dla niego niespotykana.
-Okee... W końcu nie na codzień zostaje się kupką padliny w tak doborowym towarzystwie.- rzekł nonszalanckim tonem i zajął miejsce koło Inoichiego.
-Więc Inoichi...- wymówił powoli jego imię. Tak strasznie to lubił [xD].- ...Też jesteś tu nowy, he? Ja też, więc Kitsune będzie naszym przewodnikiem, oke?- zapytał Akira.

Akira Itoh
*przed gabinetem*

-Spalone orzeszki?- upewnił się. Być może szarooki był kimś tak samo niezwykłym jak on sam czy ?Kitsune.
No właśnie. Akira przypomniał sobie o swojej ranie. Dotknął opuszkiem palca, ale na miejscu strupka została tylko mała gulka.
-Może chciałbyś zaszczycić na swoją obecnością przy kolacji?- zapytał uśmiechając się przy tym szeroko.

Alois Trancy
*przed gabinetem*

Blondyn zerknął na ciemnowłosego i uśmiechnął się.
-Teraz widać, że ty i twój kuzyn jesteście spokrewnieni. - stwierdził, uśmiechając się przy tym lekko.
-Czekanie mi nie przeszkadza, choć wizja spędzenia tego czasu w jakikolwiek inny sposób jest nadzwyczaj zachęcająca.- powiedział w odpowiedzi.
-Może jeszcze go spotkamy...?- zapytał bardziej siebie niż Taku.

Takumi Kuro
*przed gabinetem*

Słysząc, wypowiedź blondasa uśmiechnął się kącikiem ust.
- Jesteśmy podobni w jakim sensie? A co do twojego ostatniego zdania... czemu chcesz go spotkać? - spojrzał na niego w śmiejąc się lekko głębi ducha. On został porównany do Daisuke? Co mogli mieć ze sobą wspólnego?

Akira Itoh
*przed gabinetem*


Nie było sensu mówić do Inoichiego. Akira zauważył, że ktoś do nich doszedł. Byli to już wcześniej poznani przez niego chłopcy. Zaczął odczuwać przagnienie. Na szczęście potrafił nad tym zapanować, ale nie wiedział jak długo jeszcze wytrzyma. Nie polował już dawno. Od wczoraj. To było dla niego dużo. Poczuł przychodzący atak kaszlu. Podniósł się do pozycji siedzącej, aby odkaszlnąć. Pierwsze objawy... Spuścił głowę. Nabrał powietrza jakby wierzył, że to coś da... Znów kaszlną.
Cholera...

Kitsune Tomohisa& Inoichi Shikaku
*pod gabinetem*

Rudowłosy zauważył, że coś niedobrego dzieję się z Akirą. Podbiegł do niego szybko, i podniósł go do pozycji stojącej.
- Zaczekaj Inoichi . - rzucił przez ramie i pociągnął wampirka za rękę w drugi koniec korytarza. Skręcił za rogiem i rozejrzał się czy nikogo tu nie ma. Gdy się upewnił, puścił dłoń niebieskookiego.
- Teraz już nie ma żadnego ale! - prawie krzyczał - To zagrożenie dla Twojego życia! Musisz coś zjeść!
Jeśli Akira teraz będzie się wykręcał to nie ręczy za siebie. Patrzył na niego wnikliwie, jakby chciał przeczytać jego myśli. Jak można być tak nieodpowiedzialnym, wiedząc jakie są konsekwencje takiego zachowania?!
A Inoichi siedział z twarzą nie wyrażająca jak zawsze (prawie) żadnych emocji, zastanawiając się "co za grzyb halucynogenny"?

Inoichi Shikaku
*pod gabinetem*

Jego wzrok spoczął teraz na dwóch nieznajomych. Zobaczył wyraz twarzy jednego z nich i wcale mu sie nie spodobał. Posłał irytującemu blondynkowi  mordercze spojrzenie. Co on właściwie sobie myśli, gówniarz...Może i nie znał Akiry, ale skoro znaczył coś dla Kitsune, to on nie zamierzał pozostać wobec niego obojętny. Wstał. Podszedł do ściany i oparł sie o nią, odchylił głowę i znów wpatrywał się w sufit, jakby próbował znaleźć tam coś dla siebie bardzo ważnego.

Kitsune Tomohisa
*okolice gabinetu*

-Nie nie będzie ok! - teraz już krzyczał. Co ten głupi Akira sobie myśli odstawiając takie szopki i jeszcze tak bezczelnie kłamiąc?!
- Nigdzie nie wyjdziesz, nie pozwalam! Słyszysz?! Nie mam zamiaru potem chodzić i szukać Cie po całym mieście, a tym bardziej zbierać potem, w najlepszym wypadku, pół-nieżywego z chodnika! Dlaczego jesteś taki uparty?!
Kitsune bardzo się martwił. Nie ma żartów w sprawach żywieniowych, sam doświadczył tego wiele razy na własnej skórze. I choćby miało sie walić i palić to nigdzie, ale to nigdzie nie wypuści ukochanego.