Kitsune Tomohisa
*okolice gabinetu*

Wstał.
- Dlaczego? - chciał zrozumieć co dzieje się w głowie Akiry.
Dzisiejszy dzień był taki nowy, a Kitsune chciał znaleźć odpowiedzi na tyle drążących go pytań, a wszystkie dotyczyły osoby czarnego. Ahh, jak cudownie było by wyjść z tej sytuacji, ale uśmiechem na twarzy ukochanego.

Ostatnio edytowany przez Kitsune (2010-09-21 20:52:39)

Kitsune Tomohisa
*okolice gabinetu*

- Don't worry, kaczuszka loves You. - postanowił, że najlepszym rozwiązaniem bedzie po prostu zakończenie tego tematu. Po co dołować się jeszcze bardziej? Uśmiechnął się promiennie i poprawił różową wstążeczkę wpietą we włosy czarnego.
Przytulił Akirę, aby podnieść go na duchu.
- Tak! - odpowiedział bez wahania. Na koniec świata i jeszcze dalej.

Anukis Ibelden & Lawrence Talbot
*Korytarze/Gabinet Dyrektora*

Westchnął i zerknął na chłopca po czym wziął go na ręce bo i ten łapki z jakiegoś powodu wyciągał ku niemu.
-Słucham?-zapytał ale chłopiec jedynie...się przytulił do niego.
Mężczyzna zerknął na idącego już ku gabinetowi ciemnowłosego  i ruszył za nim. Po chwili w trójkę zeszli po schodach i wyszli z internatu kierując się ku szkole.
Anukis wiedział że powinien założyć pierścionek jak kazała dziewczyna jednak...miał przed tym spore opory.
-Um....-wydukał naraz Lawrence kiedy już weszli do gabinetu a Anukis postawił go na podłodze by zamknąć za nimi drzwi.
-Mogę herbatę?-zapytał błagalnie wpatrując się to w ciemnowłosego to w blondyna.
-Owszem.-kiwnął głową wampir czując że znów ogarnia jego ciało i na całe szczęście, spokój.
Kiedy nalał do szklanki chłopcu herbaty i mu ją podał ten zwiał szybko do pokoju zaraz przy gabinecie.
Widać już nieco wiedział gdzie co jest.
Lamia uśmiechnął się ledwie widocznie po czym spojrzał na dyrektora.
Chciał coś powiedzieć jednak....chyba jednak nie powie. Wziął więc dokumenty i podszedł z nimi do biurka Thierry'ego kładąc je i zaczynając przeglądać na stojąco tuż obok fotela w jakim siedział przeważnie mężczyzna.

Anukis Ibelden
*Gabinet Dyrektora*

Wampir zerknął na zmiennego kiedy ten stał przy szafkach po czym brwi zmarszczył.
Nie odezwał się jednak dalej układając kolejne z papierów kiedy naraz dyrektor usiadł na swoim fotelu.
Zauważył zmianę nastroju chłopaka kiedy tylko przyjechała, wróć, kiedy tylko zobaczył dziewczynę.
-Thierry?-zapytał naraz po czym zerknął na zmiennego czerwonymi oczyma-Zamknąłem drzwi.-oznajmił mu jak gdyby wiedząc że ten boi się że dziewucha zaraz wejdzie tutaj i zrobi raban na cały pokój.
A niestety w jej przypadku było to możliwe.
Znów wróci d papierów układania i stwierdził że jest tego zbyt wiele jak na jeden dzień pracy. Więc i z pewnością wcześnie się stąd nie wyrwie jednak....
-Nie chciałem z nią nic robić.-powiedział naraz nie patrząc na dyrektora. Wolał nie mówić czegoś takiego patrząc mu w te dziwnie puste oczy.
-I nie zrobię prawdopodobnie nigdy.-stwierdził po chwili jeszcze zdanie dodając i oparł dłonie na biurku.
-Ale nie będę ci w drogę wchodził. Czy jeśli tak będzie....nie znienawidzisz mnie?-zapytał naraz bo i jeśli ciemnowłosy powie że chce by wyjechał...wyjedzie.
-Jeśli się źle czujesz w moim towarzystwie to zrozumiem... -powiedział naraz choć z trudem jednak wyglądał spokojnie. Po prawdzie wiele o j wiele trudu to zdanie go kosztowało. Bo wolał nie znać odpowiedzi.

Anukis Ibelden
*Gabinet Dyrektora*

-C...-nie zdążył dokończyć bo i wnet leżał plecami na podłodze a dyrektor znów sobie zrobił z niego podnóżek.
-Nigdy nie powiedziałeś więc nawet nie wiem co czujesz i co myślisz a....wspomnienia...ja...-zastanowił się jak powinien mu to wyjaśnić. Bo i starał się jakoś odpędzić te wspomnienia i jego myśli by nie zakłócały jego ale, jedna rzecz w jego głowie pozostała.
-Chciałeś przecież żebym odszedł.-powiedział po czym ciszej kiedy ten dokumenty zaczął zbierać dodał-Widziałem jak widzisz mnie i ...Alice. Razem, więc....zrozumiałem, że jestem niepotrzebny.-przyznał i zerknął w bok naraz.
Usiadł naraz na podłodze zbierając papiery i zamrugał po czym złapał jego rękę.
-Nie znienawidził byś mnie?-zapytał zaskoczony po czym uśmiechnął się lekko do niego.
A dalsze pytanie...ostudziło jego chęć uśmiechnięcia się.
-Cóż...to...-zerknął naraz na dokumenty i począł je zbierać puściwszy go.
-Po prostu, nie chciałem by to...było moje wspomnienie.-stwierdził po czym spojrzał na zmiennego odkładając na bok dokumenty.
-Nie chciałem widzieć cię po raz pierwszy jak dochodzisz w ...takim miejscu.-przyznał szczerze po czym odetchnął. No cóż nie chciał widzieć jęczącego chłopaka w kiblu centrum handlowego, nie pierwszy raz. To by popsuło całe wspomnienie. Niby wiedział że nie ważne gdzie ale z kim jednak...nie chciał tak poniżać ciemnowłosego. Nie żeby go brać jak jakąś dziwkę w kiblu.
-Chcę to zrobić, bardzo chcę ale...jak należy.-powiedział poważnie naraz i spojrzał w tęczówki kotowatego.

Anukis Ibelden
*Gabinet Dyrektora*

Wampir zastanowił się czy powinien postawić wszystko na jedną kartę.
Bo jeśli chłopak okaże się nie jego bratnią duszą to... chyba by nigdy mu tego nie wyjawił.
Nie potrafiłby widzieć jak cierpi.
-Tak, wolę z tobą. Zawsze chciałem z tobą ale....nie byłem i nie jestem pewny czy ty chcesz.-przyznał się szczerze po czym usmiechnął delikatnie i pogłaskał jego czerwone policzki.
Uwielbiał go, to trzeba było przyznać.Ale nie był też sam pewny czy to jego uczucie nie jest przypadkiem tylko chwilowe. A naprawdę nie chciał go ranić.
-Nie żenię się dlatego że chcę...-powiedział naraz bo i w prawdzie mógł to wszystko zatrzymać ale, skoro wiedział że  tak go dyrektor odesłałby z kwitkiem to...Zgodził się dla świętego spokoju. Bo i matka zatruwałąby mu życie w nieskończoność gdyby powiedział nie ...bo nie.
Ona potrzebowała konkretów a tych blondyn nie mógł zdradzić bo i nie wiedział czy były to konkrety.
Słysząc czego chce od niego ciemnowłosy uśmiechnął się ponownie i zerknął w bok na drzwi od drugiego pokoju gdzie był Lawrence. Jednak dziecko spało bo i zmęczyło się bieganiem i przeszukiwaniem pokoju.
-Na życzenie...-szepnął naraz zmysłowym tonem po czym przyciągnął twarz długowłosego do siebie i pocałował go pochylając się i siedząc nadal na dywanie.
Nie wiedział czy jego uczucia można było nazwać miłością a w pokrewne dusze nie wierzył od dawna więc...sam już nie był niczego pewny, a póki nie miał 100 % pewności... nie mówił niczego co by na koniec okazało się nieprawdą.
Tak było i teraz...z pewnością nie powie że go kocha skoro nie był pewnym.
Ale dziwne uczucie wbijanych szpilek jakie czuł wcześniej...ustąpiło o dziwo kiedy zaczął dotykać wargami warg chłopaka i badać już po chwili wnętrze jego ust

Anukis Ibelden
*Gabinet Dyrektora*

Zamrugał naraz kiedy ten się odsunął i zamrugał.
Przełknął ślinkę czując nadal smak i zapach zmiennego.
Oblizał swoje usta i zerknął na papiery.
Znów spojrzał wzrokiem powiódłszy po pośladkach pod napiętymi skórzanymi spodniami i zadrżał po czym spuścił szybko głowę w dół i ...poślizgnął się ręką na papierze jakimś lądując na brzuchu na środku pokoju.
Wspaniale...robi z siebie idiotę przed osobą na jakiej zależało mu najbardziej.
Podniósł się z ociąganiem po czym znów na odwróconego Thierry'ego spojrzał i wpadł na dziwny pomysł.
Wstał na nogi i podszedł zachodząc chłopaka od tyłu po czym ni stąd ni zowąd przyklęknął za nim i opadł na jego plecy szybko ciałem swoim do niego przylgnąwszy po czym....zesztywniał.
Tęczówki mu się rozszerzyły przesłaniając całe białka.
Ciało wręcz zawyło dając znak mózgowi że coś... coś jest nie tak. I to bardzo nie tak jak trzeba!
W tył naraz się odsunął i padł na dywan po czym złapał się za bok i zawarczał.
Po chwili tuż nad biodrem na kamizelce jaka widocznie była postrzępiona w jednym miejscu zaczęła pojawiać się ciemniejsza barwa...
Blondyn złapał się obiema dłońmi za ranę jaka nie przestawała krwawić zszokowany po czym spojrzał na prawy bok mężczyzny  i pojął dlaczego jest okaleczony.
Jednak nie spodziewał się że doczeka dnia kiedy zmienny go... tak zrani.
Bo i co tam ciało ale teraz z jakiegoś powodu jego dusza cierpiała.
-Dlaczego...-przełknął ślinę i pokręcił przecząco głową. Nie, nie warto było pytać z resztą pewnie powinien sobie był dawno już powiedzieć że jedynie zawracał głowę kotowatemu. Z widocznym trudem wstał po czym oparł się o biurko a rana...coraz to mocniej bolała i krwawiła.
Szkarłatna ciecz zlatywała teraz powolnie wsiąkając w koszulę jak i w spodnie jakie miał na biodrach.
Oparty o biurko oddychał miarowo próbując uspokoić się jednak na nic...kły wydłużyły się.
Dlaczego zmienny miał nóż...nie pojmował dlaczego miał nóż w kieszeni. Czy naprawdę się aż tak go bał...?
A może jednak zasłużył...
Jęknął czując jak jego ciało kolejne palące coś przeszywa...jakiś pocisk...
A dlaczego? A bo i kawałek noża kiedy odskoczył połamał się a srebrny czubek wraz z kawałkami drewna pozostał w  ranie. A ta paliła....
Z kieszeni zmiennego wystawała jego już tylko część...w dodatku zbrukana krwią wampira.

Ostatnio edytowany przez MadCat (2011-02-03 00:49:22)

Anukis Ibelden
*Gabinet Dyrektora*

Widząc co ten wyprawia zamrugał nie dostrzegając naraz to szczegółów.
Dlaczego? Dobre pytanie otóż obraz mu się na chwilę zamazał.
-Zo....zostań tam gdzie...-nie zdążył dokończyć kiedy poczuł jak uderza o podłogę i zawarczał po czym jęknął.
Bolało....to wręcz rozrywało wampira od środka.
Kiedy ten go przeprosił po chwili odrywając dłonie od jego rany ponownie jęknął gardłowo a kręgosłup w łuk mu się wyciągnął niczym do mostka.
Jednak zmienny był cwany bo i uprzedził że zaboli nim wyciągnął z rany kawałek drewna...i kolejny.
Mamo.... zajęczał w myślach i znów się rzucił kiedy poczuł jak kawałek ciała zostaje mu odkrojony.
Zadrżał i odwrócił w bok od ciemnowłosego oczy jak i twarz nie chcąc na niego patrzeć.
Czuł się niczym oszukane dziecko. Tyle się poświęcał...a teraz proszę jak to się zakończyło.
Przymknął oczy i już nie ruszył się, nie zawarczał czy nie zaskomlił.
Pozwolił by zmienny opatrzył mu ranę po czym kiedy zaczął go przepraszać wampir....nie reagował przez chwilę.
Leżał na dywanie nadal gapiąc się w sufit po czym wreszcie przejechał wzrokiem po twarzy dyrektora.
Kiedy go przytulił tuż po przeprosinach chwilę znów zastanawiał się co powinien zrobić.
Chciał go zabić...a ten głupi teraz...
Uniósł ręce w górę naraz powolnie i z ociąganiem po czym objął chłopaka.
-Aż tak się mnie boisz? Aż tak jestem zły że trzeba trzymać w mojej obecności ukrytą broń...?-zapytał cicho ledwie słyszalnie.