Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

-....krzesła...nie lubią?.....zapytać...zagadka....@,@- Ino czuł jak jego myśli plączą się i przepychają. W jego głowie toczyła się bitwa:
zdrowy rozsądek przeciw szaleńczym teoriom o uczuciach krzeseł.
Krzesło. Pojawiło się krzesło. Kolejne krzesło. I to specjalnie dla niego!
- Um!- w jego sercu znów pojawiła się jakże kapryśna nadzieja bez wahania usiadł na nowo przybyłym przedmiocie - Nie mogłem ich wygrać na loterii, nigdy nic nie wgrałem na loterii.
Ciekawe jakie to uczucie?
Chłopak zamyślił się patrząc jak nieznajomy zaczyna szkicować kolejny obrazek.
- Lubi pan rysować? - zapytał ciagle parząc jak zwinna, wprawiona już ręka kreśli coraz to nowe linie.

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Inoichi z rozdziawioną szeroko buzią słuchał dość rozwiniętej odpowiedzi na jego jak myślał nie aż tak skomplikowane pytanie.
Nigdy nie zastanawiał się nad pojedynczymi liniami i radości czerpanej z rysowania ich. Chłopak rysował przeważnie po to, aby patrzeć na rysunki, na swoje wspomnienia, na miejsca w których czuł się bezpiecznie i dobrze w chwilach kiedy było mu okropnie źle i przerażająco smutno. Na kartce oddawał też swoje uczucia, aby nie zrobić nikomu krzywdy, gdyż nie panował on nad swoimi mocami i czasem robił niezbyt miłe rzeczy. Rysowanie pochłaniało go zawsze bez reszty, być może tylko dlatego, że w niczym innym nigdy nie był dobry i chyba sprawiało mu przyjemność. Sam już nie wiedział ile w tym radości, a ile cierpienia. Jednak bez Weny zawsze wszystko szlag trafiał, tak jak teraz.
- Tak, ja też lubię rysować. - odpowiedział patrząc na uśmiechającego się blondyna.
Zawahał się zadając kolejne pytanie.
-A...a co pan lubi najbardziej rysować?

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Gdy usłyszał pytanie nieznajomego był naprawdę wstrząśnięty. Coś co wydawało mu się oczywiste dla jego rozmówcy okazało sie być trudne. W tej chwili naprawdę niczego już nie rozumiał. Mimo wszystko uważnie słuchał, wszystko dokładnie po kolei układał starając się pojąć myśli blondyna, jak dziecko, któremu właśnie się tłumaczy jak niezwykłą pracę wykonują strażacy.
- Niesamowite... - wyszeptał wpatrując się jak zaczarowany w obrazek. Nigdy nie widział czegoś takiego, to było naprawdę przejmujące. Z precyzją oglądał i pochłaniał każdy najdrobniejszy element, a z każdą sekundą  jego oczy coraz bardziej zaczynały się błyszczeć i mienić w świetle słońca zaglądającego przez okna budynku.
Pokręcił głową, aby wyjść z szoku bo właśnie nieznajomy znowu zaczął coś paplać.
- Sufit? Niebo? Co ma piernik do wiatraka? O_O" - rozgryzienie tego wszystkiego było dla Inoichiego nie lada wyzwaniem. Nigdy nie był płytki, pozbawiony wrażliwości, mimo wszystko jednak potrafił rozróżnić spory kawał tynku od nieba, które jego zdaniem było najpiękniejsze tylko wówczas wtedy kiedy było szare i zrozpaczone, jakby żałowało wszelkich istnień tego świata lub osłonięte prześcieradłem nieprzeniknionej gwieździstej nocy. Teraz sam wpatrywał się w biały sufit z lekko przechylona głową ciągle głowiąc się DLACZEGO?!

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Kiedy blond włosy mężczyzna stwierdził jakże ten oczywisty fakt Inoichi spuścił głowę wpatrując się już teraz jedynie w podłogę.
- Dlaczego... - wymamrotał po czym przechylił sie niebezpiecznie na krześle w strone po której nikt nie siedział, a nad jego głowa unosił się siwy dymek.
- Cieszyć się chwilą...- powtórzył cicho
Bzura! Nie słuchaj wariata! Ale zaraz, zaraz przecież miałem zacząć nowe życie...Ah! Moja równowaga została niebezpiecznie zachwiana! @,@
- Ano tak.. - stwierdził słysząc o piernikach.
Usiadł normalnie na krześle, podniósł głowę i znów patrzył na sufit.
- Co za niewybaczalna dewastacja umysłu ...- stwierdził i głęboko westchnął- nigdy jeszcze nie spotkałem kogoś tak dziwnego jak pan.
Lekko się uśmiechnął sam nie wiedział dlaczego, ale był to pierwszy jakikolwiek uśmiech od bardzo długiego czasu.

Ostatnio edytowany przez Kitsune (2010-07-31 16:20:57)

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Skomplkowane teorie blondyna znów zmusiło Inoichiego do dogłębnych refleksji.
HA?! Czyli to oznacza że jestem szarym człowiekiem?
DLACZEGO!?
Spojrzał na swoją bluzke, bluzę, spodnie, buty...
No tak, rzeczywiście jestem szary, a nawet szaro-czarny... =^="
buuuuu TT_TT
Los jest naprawdę okrutny!
Oderwawszy się od tych przytłaczających zmartwień chwilę zapatrzył się jak powstaje kolejne, które to już? ah, tak chyba trzecie wielkie dzieło wariata.
Ciekawe czy szaleństwo idzie w parze z weną?
- Hmmm, czy ja wiem... Może niech pan po prostu tak zrobi. Jeśli to ma panu przynieść większa radość, czy satysfakcje to chyba nic nie stoi na przeszkodzie.

Czarnowłosy odwrócił głowę za wyrzuconymi rzeczami. Był pewny, że w najlepszym wypadku szkicownik trochę się pognie, a ołówkowi połamie się grafit co chyba juz i tak nie byłoby wielką stratą zważywszy na jego porażającą wielkość. Nie wiadomo ile jeszcze razy mężczyźnie uda się zadziwić chłopca, ale tym razem znów odniósł sukces.
Teraz patrzył na blondyna, króry nagle zmienił pozycje.
- Tak właściwie  to dyrektora nie ma. - stwierdził dobitnie.
Po chwili dodał zauważając swój błąd.
- Przepraszam, że wcześniej panu nie powiedziałem i zmusiłem pana do bezsensownego czekania tutaj.
W końcu nie wiadomo było kiedy dyrektor zaszczyci nas swoją obecnością. A perspektywa wspaniałego, cudownego i majestatycznego życia Inoichiego oddalała sie z każda sekundą.
TT^TT

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Inoichi czuł się dzisiaj całkiem inaczej niż zazwyczaj. Jeszcze nigdy nikt nie obdarzał go tyloma uśmiechami jednego dnia. Bardzo chciał odwzajemnić te pozytywne uczucia mimo to nie potrafił.
- Ah więc jest pan nauczycielem...- zamyślił się na chwilkę - ....plastyki?
Szarooki miał już dość słońca zaglądającego przez okno korytarza, które bezczelnie świeciło mu w twarz. Nie znosił tej uciążliwej gwiazdy, nie znosił jej duszącego ciepła i nie znosił jej oślepiającego blasku. Nieco zirytowany wstał, aby przejść na drugą stronę korytarza, gdzie obiekt jego nienawiści nie szerzył tej haniebnej działalności. Gdy tylko zrobił krok i właśnie pełny nadziei chciał stawiać drugi nieznana mu siła pociągnęła jego stopę w druga stronę. Inoichi stracił równowagę i BAM! W tej chwili leżał jak długi na podłodze x_x , a sznurowadła w jego trampkach wiły się w szyderczym śmiechu.
Nie wiedział ile trwa jego plackowanie na terakocie, ale jakoś nie miał siły i nie za specjalnie chciało mu się podnosić.
Rozważał możliwość spoczęcia tu na dłużej, potem rozkładu...
Tak, to zdecydowanie czas by umierać!
A przed oczami pojawiły mu się setki fistaszków tańczących dzikie pogo.

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Podniósł głowę i spojrzał niechętnie na rękę po czym wrócił do poprzedniej pozycji.
- Niby dlaczego? Mam zamiar tu zdechnąć, potem będę udawać padlinę, a na końcu planuję się tu rozłożyć  i żadna siła nie zmusi mnie abym wstał. - poinformował mężczyznę.
Być może zachowywał się jak małe rozkapryszone dziecko jednak cóż począć, życie tak nagle straciło sens, znowu. TT_TT
Mimo wszystko jakaś część jego serca pragnęła się podnieść i znów zobaczyć uśmiechniętą twarz przyszłego nauczyciela plasty...znaczy się sztuki. Przez niego Inoichi stawiał sobie jeszcze więcej pytań najczęściej jednak gdzieś głęboko w środku, ku jego kolejnemu zaskoczeniu znał odpowiedź. Filozofie blondyna może były dziwne i szalone lecz jednocześnie dało sie w nich zauważyć pewien sens i jednak konkretną, może trochę pokręconą, logikę.

Ostatnio edytowany przez Kitsune (2010-08-01 21:22:04)

Inoichi Shikaku
*przed gabinetem*

Podniósł się opierając na łokciach. Patrzył przez jakiś czas na blondyna z zaciekawieniem i fascynacją. Nie rozumiał dlaczego mężczyzna tak postępuje..
- Boże...to nienormalne... =.="
Odwrócił się również kładąc na plecach. Zapomniał tymczasowo o nienawiści do słońca, teraz jego uwaga była skoncentrowana na białym sklepieniu.
- Całkiem ładny ten sufit. - stwierdził rzeczowo - Na świecie jest stanowczo za mało ładnych sufitów. Jak do tej pory spotkałem tylko ten jeden. *_*
Zamknął oczy, a jego usta wykrzywiły się w niczego sobie uśmiechu, na który kompletnie nie miał wpływu. Pojawił się nie wiadomo skąd, było jednak pewne co było jego przyczyną.
Zdecydowanie było dobrze.^^

Ostatnio edytowany przez Kitsune (2010-08-01 22:22:05)