Kitsune Tomohisa
*klasa*

Z transu zbudził go głos spoza granic świata tęczowej fantazji i tańczących pocky.
- Raczej nie. - potargał swoje rude włoski -Jesteśmy uziemieni aż do popołudnia. Zastanawiam się, są takie lekcje? "Na powietrzu"?
Odszedł od okna, zostawiając je otwarte. Usiadłszy na drugiej ławce, na przeciw mężczyzny, westchnął:
- Cudownie nudne lekcje organizacyjne, nie uważa Pan, że to tylko strata czasu? Jest tyle bardziej interesujących zajęć...
Złapał się nagle na ciągłym zadawaniu pytań.
- Przepraszam za moją dziecinną ciekawość. Często mi się zdarza zamęczać w ten sposób ludzi, ale lubię pytać i dowiadywać się co myślą inni. - uśmiechnął się z lekkim zakłopotaniem przez swoją uciążliwość. Pan nauczyciel mógł przeżywać wewnętrzne tortury, podczas gdy Kitsune, rzec można, miło spędzał czas.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Przyglądał się Panu Kuroi błyszczącymi, brązowymi oczkami. Nie ośmieli zacząć po raz kolejny nowego tematu. Nawet jeśli czuł się dobrze w towarzystwie brązowowłosego, to nadal pozostawała w nim ta naturalna nieśmiałości.
Tym razem zaczął bawić się swoim kolczykiem w uchu, wykręcając go na wszystkie strony. Bardzo lubił ten wkręt w kształcie małego, czarnego serduszka.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Lisek bawiąc się kolczykiem, zapomniał że ten ma ostrą końcówkę z powodów iż robił go sam z podręcznych narzędzi. Przez chwile nieuwagi palec chłopaka natknął sie na nią.
- Ajć! - oderwał rękę od ucha.
Skóra na jego palcu wskazującym była raczej nieznacznie rozcięta, ale z rany zaczęła wypływać powoli krew. Nie lubił jej widoku, niemniej jednak wywołała w nim refleksyjne uczucia i przywołała niechciane wspomnienia z przeszłości. Siedział jak sparaliżowany. Że też musiało to się wydarzyć akurat tu i teraz, przecież już o tym dawno zapomniał..

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Wyrywając się z zawirowań myśli, uświadomił sobie, że nauczyciel trzyma jego rękę.
- N-nie. - wykrztusił oszołomiony.
Kitsune zarumienił się jak to miał w zwyczaju, ale też nie przywykł do takich sytuacji. W dodatku mężczyzna był  "świeżo poznaną" osobą, co wydawało mu sie jeszcze bardziej niezręczne.
- To nic takiego. - uśmiechną się delikatnie - Po prostu nie lubię krwi.

Kitusne Tomohisa
*klasa*

- A więc Pan też...
Obserwował poczynania nauczyciela. To doprawdy głupie skaleczyć się o kolczyk i kłopotać kogoś takimi bzdurami. Naprawdę beznadziejne.
- Dziękuję, ale  nie musiał Pan tego robić. - przerwał na chwilę, po czym na jego twarzy zagościł uśmiech - Teraz jestem Pańskim dłużnikiem, ne?

Kitsune Tomohisa
*klasa*

To się nazywa szczęście. Sam nie wiedział jak to się dzieje, że zawsze popada w długi. Skoro o tym mowa to przydałoby się skombinować trochę cukierków...
- Um. - zaśmiał się.
Akira długo nie wracał z toalety, ciekawe gdzie mógł pójść. Swoją drogą chyba lepiej jeśli da mu trochę czasu, poszuka go później. Czas na dumanie jest kosztowny, nie można go wulgarnie zakłócać.
Rudowłosy leniwie się przeciągnął. Promienie słoneczne wpadały przez okno, ogrzewając miejsce, gdzie siedział chłopak. Odchylił głowę do tyłu i nieco w bok, przymykając oczy. Objęło go błogie ciepełko, które mile łaskotało skórę. Westchnął cicho.

Kitsune Tomohisa
*klasa*

Poczuł jak jego ciało powoli drętwieje, zmienił więc pozycję. Postawił nogi na krześle, które stało przed ławką naprzeciw niego. Potem podparł na nich rękę, która podtrzymywała głowę. Wzrok jego powędrował w kierunku mężczyzny, który zagadkowo się uśmiechał. Ciekawe o czym właśnie myśli...
Lisek stwierdził, że Pan Kuroi jakby nie patrzeć jest bardzo przystojny. Kolejny piękny człowiek. W szkole nie brakowało takich istot, wszyscy byli niezwykli. Zabawne. To tak, jakby ich "wybierano", co jest rzeczą wątpliwą. Chyba.

Ostatnio edytowany przez Kitsune (2011-02-28 16:37:45)

Akira Itoh
*klasa*

Wyciągnął łepek, aby sprawdzić czy dobrze trafił. Wciąż jeszcze był bardzo zaspany- jak to miał w zwyczaju. Ujrzawszy nauczyciela i Rudego poczłapał, przecierając oczy. Wyglądał jak małe kocie. Zatrzymał się z lekka, może przeszkadzał...? ;>
-A tu nadal świeci pustkami...- dodał po chwili, swobodnie siadając w ławce.
To, aż dziwne nie przyjść na lekcję prowadzoną przez takiego nauczyciela jak pan, nieprawdaż, panie Kuroi...? Zapytał mężczyznę w myślach, po czym uśmiechnął się lekko pod nosem. Szansa, że pan Kuroi jest wampirem- jeden do miliona, a chyba to nie był ten jeden.