James De Safore
*sekretariat*

Spojrzał z wyższością na chłopaka po czym otworzył teczkę nie odpowiadając na ani jedno z jego pytań. Czytał chwilę, po czym... na jego ustach pojawił się dziwny, nieco niepokojący uśmieszek. Oczy wampira przybrały niebezpieczny błysk, coś co było niewidoczne a jednak dostrzegalne...
Zmiana tak niespodziewanie subtelna, tak przyciągająca, że nawet domniemana ofiara nie ma pojęcia iż nastąpiła. A jednak, była...
Spojrzał na chłopaka po czym odłożył teczkę na biurko.
-Pokój dostaniesz jak dyrektor przyjmie cię do szkoły, co wcale nie jest takie pewne. -Oznajmił spokojnie, obchodząc biurko dookoła i otworzył jedną z szafek wyjmując z niej jakiś formularz. Położył owy papierek na biurku, spojrzenie niebezpiecznych kolorowych oczu przenosząc na chłopaka...
Jeśli ten miał jakikolwiek cień instynktu samozachowawczego, będzie się trzymał z dala od fioletowowłosego. Mężczyzna wyminął dzieciaka... po czym zamknął drzwi dłonią chwyciwszy go za kark.
-Ile ci wytłumaczyli?... Nie powinieneś tego listu pokazywać niesprawdzonej osobie.. Gdybym był człowiekiem, obaj bylibyśmy martwi. -Powiedział nie wiadomo kiedy znalazłszy się tuż za plecami chłopaka. A jeszcze nie dawno był na odległość wyciągniętej ręki. Uśmiechnął się, jednak jego zęby były normalne... kły się jeszcze nie wydłużyły, bo James nie zaczynał polowania ani głodny nie był.
-Ruszysz się a skręcę ci kark. -Uprzedził, zaciskając nieznacznie smukłe palce na karku chłopaka. Nie sprawiał mu nawet jeszcze bólu, dłoni zbytnio zimnych też nie miał.

James De Safore
*sekretariat*

-Nie zawsze się troszczą same o siebie. A każdy kto poznał naszą tajemnice musi zginąć. Poza tym, mógłbym być fanem nierealnego świata wtedy uwierzyłbym szybko. Za mało wiesz, żeby snuć takie teorie... jeden dziwak widzący "coś" drugi trzeci i w końcu zaczną szukać wyjaśnień... a wtedy, cały świat mroku musiałby się wyśmienicie ukrywać... -Stwierdził nie puściwszy go. Czuł pod palcami lekko przyśpieszone tętno, słyszał bicie serca niczym perkusje na koncercie...
Ahh, jakie to było piękne.
-Kiedyś czarownice nie chciały się ukrywać... wiesz może co je spotkało? -Uśmiechnął się nieco niebezpiecznie, puszczając po chwili chłopaka.
-Główny dom pewnie cię czegoś nauczył. Czym jest ten symbol? -Spytał pokazawszy czarny kwiat jaki to widniał na teczce z dokumentami nowego. Ehh, Thi na pewno go przyjmie. Chociaż... Sądząc z jego dokumentów niewiele wystarczy by go wywalić. Jeden plus...

James De Safore
*sekretariat*

Wampiry były istotami tak zmyślnie skonstruowanymi by ich ofiara sama wręcz błagała by stać się przekąską. Innymi słowy, był to drapieżnik doskonały... Fioletowowłosy uśmiechnął się pod nosem, nadal niezbyt bezpiecznie i dość... nieprzewidywanie, gdy usłyszał odpowiedź.
-Brawo. A reszta? Wampiry, czarownice? -Spytał krzyżując ręce na piersi. Jego znak był dość sprytnie ukryty... Choć pozornie, całkowicie na widoku. Czekał tylko na odpowiedzi, jakie musiał uzyskać. Potem... Potem można będzie się pobawić w jakiś "ciekawy" sposób.
Lodowe, przeszywające oczy z dziwnym "czymś" co zmieniało się co chwila teraz były skierowane prosto na zmiennego, czekając na reakcje.

James De Safore
*sekretariat*

Zmarszczył brwi niemal miażdżąc chłopaka wzrokiem.
-Wszystko? Nic nie jest załatwione. Masz poczekać na dyrektora. -jego oczy niemal błysnęły jednak... minęło to na tyle szybko iż można by to uznać za przywidzenie. Fioletowowłosy poprawił burzę fal na swojej głowie, tym samym odsłaniając nieco spinkę... Spinkę nieco staromodną, ale piękną. Była ona czarną różą, którą to tylko było widać bo reszta ozdoby była ukryta wśród włosów sekretarza.
W ułamku sekundy wampir znalazł się przy chłopaku, przypierając go do ściany. Oczy znowuż błysnęły, a kły delikatnie się wydłużyły, co było widoczne w uśmiechu sekretarza.
-A teraz... nie krzycz, bo jeszcze ci popsuje struny... -Powiedział szybko, owiewając przerażająco wręcz oddechem jego szyję. I po chwili już zatopił w niej zęby, przytrzymując chłopaka a ramiona. Więc ten... nie był w stanie się ruszyć.

James De Safore
*sekretariat*

Nie wypił dużo. Nie mógł zbytnio osłabiać uczniów, więc i nigdy nie wypijał na tyle dużo by było po nich widać utratę krwi. W końcu wysunął kły z szyi chłopaka, polizawszy kilkakrotnie ranki. A te się zagoiły...
Fioletowowłosy uniósł brew widząc jak ten w dół mu leci i złapał chłopaka mocniej za ramiona, przytrzymując go przy ścianie.
-Matko ale z ciebie histeryk. -Przewrócił oczyma, po czym doprowadził chłopaka do fotela sadzając go na nim.
-Pójdziesz do dyrektora jak przyjdzie. Teraz tu czekaj. -Oznajmił za biurkiem siadając i spojrzał na chłopaka.
-Czarna róża, symbol wampirów. -Dodał jeszcze, tak na zaś.

James De Safore
*sekretariat*

Fioletowowłosy przyglądał się parce, jednak jego twarzy nie zdradzało w tym momencie nic a nic. Przejrzysta, czyściutka obojętność na każde słowo, ruch czy gest ze strony dziewczyny, jak i wicedyrektora.
Nie przepadał za tą dziewczyną ale cóż zrobić.
Dziwił go mimo wszystko fakt że Anukis stał się wobec niej tak posłusznym pieskiem... ahh, będzie czym wicedyrektora denerwować oj będzie. Powinien podziękować Alice za taką perspektywę, jednak nie kwapił się ku temu.
Może gdyby to był kto inny to i nawet by podziękował. Albo gdyby miał ten swój drugi humorek, wtedy nawet i względem rudowłosej to byłoby możliwe.
Jednak teraz... nie.

Thierry Durche
*korytarze/sekretariat*

Uśmiechnął się lekko trzymając chłopca za rękę. Był już przyzwyczajony, że wszystko musi stracić. w szczególności ludzi, na których by mu zależało. Dla ich dobra...
Weszli do szkoły, a ciemnowłosy wraz z blondynkiem już teraz skierował się do sekretariatu.
-James to sekretarz. Próbuje być straszny, ale tobie nic na pewno nie zrobi. -Odpowiedział chłopcu po czym westchnął cicho widząc już drzwi.
Zamorduje James'a później, za to że go nie ostrzegł wiedząc iż Thierry przyjdzie. To było pewne...
Zmienny otworzył drzwi dając jako pierwszy krok do sekretariatu i naraz, stanął w miejscu. A że Lawrence szedł za nim, zapewne wpadł na niego.
O...o... Problem?... Chyba nieco gorzej...
Bo i ciemnowłosy poczuł jak coś w środku mu się rozpada. To co ukrywał za murem zaczęło się niemal sypać, wzmacniając jednak mur z każdą chwilą. Im bardziej wzmacniało, tym wiarygodniej mężczyzna był w stanie udawać...
Udawać że wcale nie nienawidzi tej zarazy, która spowoduje że straci coś cennego...

Thierry Durche&James De Safore
*korytarze/sekretariat*

Ciemnowłosy patrzył na wampirzycę stojąc w miejscu i nie odzywając się. Wewnętrzny rozpad powolnie się kończył, zostawiając za sobą jedynie przeraźliwą pustkę... Szedł coraz dalej, wypalał, burzył i niszczył wszystko po kolei.
Szukał, tropił by znaleźć nawet najmniejszy skrawek, by nie zostało nic poza pustą, chłodną przestrzenią. W końcu dotarł do drzwi muru. Tam też się zatrzymał. Rozpad był niemalże zakończony, a pustka jaką po sobie pozostawił kuła, piekła i paliła w każdej części ciała zmiennego.
Wielkie drzwi stały twardo, jakby samym wyglądem manifestując niemożność otworzenia ich... I po chwili rozpad się skońcyzł. Pożarł drzwi, na ich miejscu pozostawiając mocny mur, bez żadnego wyjścia...
Ciemnowłosy spojrzał na kobietę i westchnął cicho. Szok minął, spalony do cna.
-Powiedziałbym że miło mi poznać, jednak nie mam w zwyczaju kłamać. Gdybyś była trochę lepiej wychowana, zapewne bym się wysilił na to. -Stwierdził spokojnie, wplatając na twarz lekki, nieznaczący wręcz uśmiech. To był koniec... W pewnym sensie koniec.
Złapał Lawrence za rękę nieco mocniej, by mu się przypadkiem nie wyrwał. Zaraza postępowała, a on nie mógł nic zrobić. Nie mógł i nie powinien nic robić. Bo ta zaraza, wyniszczała tylko jego.
A James? Uśmiechnął się niemal ironicznie, widząc co się dzieje.
-Dyrektorze, nowy uczeń. -Powiedział pokazawszy na siedzącego a Thi tylko spojrzał na niego.
-To go przyjmij. Wypełnił co trzeba i go ie zabij. -Powiedział, na co tylko cichy pomruk słów Jamesa usłyszał.

Thierry Durche&James De Safore
*sekretariat*

Spojrzał na dziewczynę i brew jedną uniósł. Jego wzrok mówił sam za siebie... patrzył się na nią niczym na kompletną, skończoną i niedorobioną idiotkę. No tak, bo jak może nauczyciel, w dodatku wicedyrektor wziąć sobie wolne na samym początku roku, w środku tygodnia?
-Tak, jasne... Nauczyciel dostanie wolne z powodu kaprysu jego narzeczonej w środku tygodnia, oczywiście. -Stwierdził bo i to akurat była prawda. Nie było na to szans. Przecież oni nieraz i w weekend musieli siedzieć nad formalnościami nieraz nad planem lekcji czy zastępstwami, a ta jeszcze chce by blondyn sobie wziął wolne we wtorek albo środę. Mądre, naprawdę.
Poza tym... zapewne gdyby to nie miało być dla niej, Thi by podszedł do tego nieco inaczej.
Ostatnie zdanie jakie wypowiedziała ruda zabolało... Jednak ciemnowłosy ledwie wyczuł różnice. Bo i odkąd wewnątrz muru panowała lodowata pustka, bolało cały czas. Jedynie sposób się nieco zmieniał, ale tak... bez różnicy. Tak czy tak, boli.
Spustoszała przestrzeń, z jakiej niemożliwym była ucieczka dawała jednak jeden, znaczący plus. Już nic się nie kruszyło. Ból trwał nieprzerwanie, więc do niego zapewne nie długo się przyzwyczai. A przynajmniej nic już nie pęknie, nic się nie złamie...
Łatwiej było grać. Łatwiej było oszukiwać... Za to z całą pewnością, trudniej będzie żyć.